Anders bekeken
Mis takes…
Ik weet niet of u me gemist heeft, maar vorige week was Jozien in Ierland. Missen is iets raars, ik hoor dat wel eens van krant lezers: "Oh ik lees je altijd hoor." En als het er dan niet is, dan komt dat rare gevoel. Gemis. Er ontbreekt, hapert iets. Bij ons haperde er ook iets. Ierland is een machtig land, rijk aan bergen, ruig landschap, veel water, en veel groen. En om dat moois te aanschouwen word je geacht links te rijden. De auto wordt aan de eigenaar van de creditcard toevertrouwd , dus daar zat Jozien met de car op de verkeerde weghelft. Met de versnellingspook ook op links is dat heel vreemd.
Manlief nam de nieuwe TomTom voor zijn rekening. Navigeren is hem wel toevertrouwd, hij weet als schipper zijn bestekken feilloos te vinden op het grote water. Ik volgde zijn instructies onmiddellijk op. Maar de wegen werden paden en de verlatenheid gaf me een onbestendig gevoel. "Gaan we wel goed schat? Hebben we geen afslag gemist?", probeerde ik. Nee, we gingen prima , totdat we bij een boerenschuurtje kwamen aan een weggetje zonder naam: "bestemming bereikt", sprak George gewichtig uit de TomTom. Ik schoot in de lach: "Hoe kan dat nou? Slapen we in een schuurtje soms?" Manlief keek schichtig, wat bleek, hij had de straat niet ingevoerd, de visserman had de coördinaten genomen. Leek hem handiger! Ik toetste het Engelse adres in en daar reden we weer, op weg naar een Iers landhuis met B&B.
Een adres missen, een Jozien column; ach, daar komen we overheen. Maar na twee weken met elkaar heerlijk op vakantie, mis ik hem in het gewone dagelijkse leven. 's Morgens gezellig aan het Ierse ontbijt met bacon en eggs, nu een gewone bruine boterham. Het is vreemd, maar het went weer en vrijdag hoor ik vast de klompen weer aankomen. Maar hoe is het als je je examen heb gemist? Als je je vergist hebt in de antwoorden? Ik ging maandag op weg om OSG-kinderen te feliciteren met bloemen en repen chocola, maar begreep uit de krant dat er een hoog percentage de boot heeft gemist. Dan is er verdriet, helemaal als er geen herkansing is. Dat heeft tijd nodig om te herstellen. En veel begrip, troost en misschien ook een nieuw plan van aanpak.
In de haven van Cork is een memorial opgericht voor de Titanic. Het imposante schip deed als laatste deze Ierse haven aan om een prestigieuze reis te maken naar Amerika. Veel Ieren stapten aan boord, in de hoop op een nieuwe toekomst. Een grote fatale navigatiefout tussen de ijsbergen was de oorzaak van een grote scheepsramp met 1522 slachtoffers. Het is indrukwekkend en afschuwelijk om te zien hoe het kapitale schip door de aanvaring ten onder ging. De koers die we varen in het leven, de missers, wat missen we en wat kan niet worden gemist…..
Jozien