@TXL
Ontdekken
Nu ik een kleine heb, ben ik me ervan bewust hoe knap wij mensen eigenlijk in elkaar gezet zijn. Klinkt cliché, is het ook, maar eigenlijk is het toch wel bijzonder dat wij mensen zo weer een nieuw mensje op deze aarde kunnen zetten. Waarbij alles (als het goed is) werkt en functioneert. Maar dan vind ik het eigenlijk nog bijzonderder, dat zo'n klein mensje alles nog wel moet leren. Logisch, je hele leven maak je ontwikkelingen door en als je net op de wereld bent, maak je de grootste ontwikkelingen door.
Als je naar dieren kijkt, zie je eigenlijk dat die vrij snel alles wel kunnen. Geitjes bijvoorbeeld, lopen zowat nog net niet de baarmoeder uit. Die ontwikkeling bij baby's vind ik wel fantastisch om te zien. Kijkend naar vingers en teentjes, wat voor een gekke dingen dat eigenlijk zijn. En het proberen zelf te zitten, te kruipen (eerst achteruit, dan vooruit), het draaien. Het meest knappe vind ik nog het volhouden. Je zal natuurlijk ook wel moeten, want je zal een keer moeten gaan staan, en dat gaat niet vanzelf. Maar het feit dat een baby keer op keer weer gaat oefenen totdat het een keer lukt, is echt ook een voorbeeld voor mij, en misschien nog vele andere mensen. Hoe vaak heb je wel niet, ik dan, dat je na vier keer proberen denkt, laat maar zitten. Niet dat je er verder mee komt, want het ding wat je moet doen of maken moet toch af.
Tsja, dan kan ik echt wel een voorbeeld nemen aan mijn eigen kind, die gewoon altijd doorgaat met oefenen en trainen. Ach, dat oefenen en trainen om te gaan kruipen en zitten, betekent ook voor een deel het einde van de echte babytijd. En hoe cliché dat ook klinkt, die tijd is echt heel hard gegaan. Ik kan me nog heel goed herinneren dat ze net geboren was, en nu is ze voor mijn gevoel dan echt groot. Is ook goed en moet ook, maar toch bizar hoe de tijd vliegt. Op naar de volgende ontdekkingsfase!
Emily Westdorp