Achter de schermen
Kemphanen
"Het klopt gewoon niet!", sprak een Texelse haar wanhoop uit. Ze raakte er niet over uitgepraat na afloop van de informatiebijeenkomst over de verloop van het werk aan de natuurontwikkeling in Waalenburg.
Wat klopt er volgens haar niet? Dat de provincie met graafmachines dit gebied overhoop laat halen, een archeologisch waardevol gebied. "Waalenburg is nota bene ouder dan De Beemster, dat door UNESCO op de lijst van Werelderfgoed is geplaatst." De ouderdom klopt niet helemaal: Waalenburg is drooggelegd in 1654, De Beemster viel droog in 1612. Maar goed, de ouderdom staat niet ter discussie. Een vertegenwoordigster van de provincie verzekerde me dat er bureaustudie naar de archeologische waarde was gedaan, maar dat dit geen reden was om het weggraven van bijna 400.000 kuub grond achterwege te laten. De kraanmachinisten zouden volgens haar goed opletten, daarin waren ze zelfs geschoold. Jaja…
Ze was niet de enige die zich op deze avond in De Wielewaal flink opwond over de natuurontwikkeling. Er is in deze krant al veel over geschreven en op verjaardagen blijft het een hot item. Maar alle gemor ten spijt, in augustus gaat het toch gebeuren.
Woensdag liep ik mee met een persexcursie door Waalenburg. De zon scheen, in het veld bloeide van alles, insecten zoemden, vlinders fladderden rond en hoog in de lucht ging een kievit tekeer tegen een kiekendief. De natuur tiert er welig. Ik keek rond. Er is hier al veel natuur, waarom nog meer?, was mijn vraag. Antwoord: Er is inderdaad veel natuur, maar de diversiteit moet verder omhoog. Belangrijk middel om dat te bereiken is het omhoog brengen van het grondwaterpeil en zuiver water, met brakke invloeden. Variatie is een betere basis voor de voedselketen. Ultieme doel van deze natuurontwikkeling is dat de kemphaan weer gaat broeden in Waalenburg.
Dat zou mooi zijn. Maar eigenlijk zijn de kemphanen al terug, spreekwoordelijk in de hoedanigheid van de oplaaiende strijd rond het al dan niet uitbreiden van het Nationaal Park. Door de vorming van nieuwe natuurgebieden, het grondverzet, verlies aan landbouwgrond en verhuizing van boerenbedrijven zit de schrik er bij menigeen flink in. De term Nationaal Park brengt de herinnering boven aan het Landschapspark, de strijd uit de jaren zeventig waarbij tegenstanders ooit de strontspuit op het gemeentehuis richtten. Antwoord op de vraag of de twee parken vergelijkbaar zijn, is nog niet gegeven, maar de toon is al gezet. Het zal mij benieuwen hoe onze coalitiepartijen TB, VVD en GL deze splijtzwam hanteren.
Beducht voor de lange arm van de provincie zit de schrik er goed in en krijgt de gedeputeerde met de petitie vandaag alvast een ronkend signaal. Om met Wolkers te spreken: "Tot hiertoe en niet verder."
Gerard Timmerman