"In mei eigenlijk al volledige bezetting nodig"
"Mei leek wel hoogseizoen. Het liefst zou ik met het paviljoen en het torenrestaurant alle dagen open zijn, maar daar heb ik het personeel niet voor. Dus we kiezen er voor om een paar dagen één van de beide restaurants te sluiten." Aan het woord Frans Hopman, samen met zijn vrouw Annemiek eigenaar van strandpaviljoen Faro 2 en het torenrestaurant bij De Cocksdorp.
In het absolute hoogseizoen hebben ze tussen de zestig en de zeventig man nodig om alles draaiende te houden, er werken er nu tussen de dertig en 35. "Niet alleen de horeca zit met dit probleem, iedereen heeft handjes te kort. De economie draait op volle toeren, er zijn minder scholieren op de OSG en Texel vergrijst. Texel staat er goed op, maar als mensen straks een half uur op hun drankje moeten wachten, draait die stemming zo om. Ik ben niet negatief, ik zie het als een uitdaging."
De familie Hopman zorgt goed voor haar personeel. Er wordt boven de CAO-norm betaald, men kan gratis opleidingen volgen, vervoer wordt geregeld en na het eerste jaarcontract volgt al een vast contract. "Maar dan nog blijft het lastig. Het seizoen wordt langer en langer en in mei heb je eigenlijk al de volledige bezetting nodig. Maar oudere scholieren zitten dan nog met examens en heel jonge mensen moet je eigenlijk niet willen. Mensen van de overkant halen is leuk, maar je moet ze wel ergens kunnen stallen. Goede koks komen meestal uit de leeftijdsgroep begin twintig tot eind dertig. Die hebben vaak al een jong gezin en die willen ze wel meenemen. Maar waar moeten ze dan wonen?" Samen met twee andere partijen zijn personeelsunits met tijdelijke vrijstelling aangevraagd voor vijf jaar, om ook medewerkers met een vast contract aan te kunnen trekken. "Maar er moet een bestemmingswijziging komen voor de locatie waar wij ze willen neerzetten. Dat komt waarschijnlijk goed, maar pas daarna kunnen de units besteld worden en dan is er acht weken levertijd. Dan zit de zomervakantie er weer op." Met name het verkrijgen van goede koks blijft een probleem. De koksopleiding zal dit niet direct veranderen, zo verwacht Frans. "Als ze in het stagetraject komen, kunnen ze aan de slag bij bedrijven met officiële leermeesters. Die moet een restaurant dan wel hebben. Wij zijn op dit moment geen erkend leerbedrijf voor de keuken (wel voor de bediening). Daar hebben we de mensen namelijk niet voor. Wij zijn zuinig op ons team. In de winter werken we met zo'n twintig man personeel. Tijd voor tijd is van alle tijden. Ik kan ze in de winter niet het aantal uren geven dat ze in de zomer hebben. Maar het moet wel reëel blijven. Vroeger kon alles, nu gelukkig niet meer. Ons doel is dat ons personeel in het hoofdseizoen maximaal vijftig uur in de week werkt en twee vrije dagen heeft."
Volgens Hopman ligt een deel van de oplossing in het kritisch kijken naar de openingstijden. "Er is altijd één van de twee restaurants open, maar niet altijd allebei. Ook gaan we een uurtje later open en hebben we gekeken hoe laat de keuken open moet om alles werkbaar te houden. Dit betekent wel dat je mensen mist, die normaal al wel om 9:00 uur een kop koffie zouden komen doen. Ondernemen is vandaag de dag een nieuwe realiteit, vraagt om flexibiliteit vanuit overheid, technische mogelijkheden en automatiseren waar mogelijk, zonder gastvrijheid te verliezen. Het zou mij niet verbazen als er door het personeelstekort een aantal bedrijven uiteindelijk omvalt." Op de vraag of dat dan zo erg is, besluit hij: "Ik kan alleen spreken over onze omgeving. De concentratie van toerisme op het noorden van het eiland met De Krim, Landall en toeristische trekpleisters, zorgt voor een enorme toestroom. Die kunnen en willen wij niet allemaal bij ons kwijt. We hebben onze collega's in de omgeving dus hard nodig. Dit jaar heb ik voor het eerst zelf buitenlandse medewerkers geregeld, het zou mij niet verbazen als voertaal in de keuken binnen afzienbare tijd Engels is."