Struûn
Evenementen. Er was een tijd dat we er bijna elke week wel een nieuwe bij kregen. Weekenden stonden bol van de activiteiten, als dienstdoende redacteur haastte je soms van het ene naar het andere evenement. Dat viel trouwens niet altijd mee, als het gezellig is wil ik nog wel eens blijven plakken.
Maar de tijden zijn veranderd. Tegenwoordig gaat er bijna geen week voorbij of er wordt wel een evenement geschrapt. Door tegenvallende kaartverkoop werd laatst Op de IJsbaan geschrapt en nu opent de krant met het bericht dat het doek voor Struûn is gevallen.
Ook op het sportieve vlak vallen er evenementen te betreuren. Het niet doorgaan van de Super Sunday kwam bij menig mountainbiker hard aan, eerder legde de Texelse triathlon het loodje en het NK Tijdrijden onderging hetzelfde lot.
En zo zijn er vast nog wel een paar te noemen, groot of klein, door uiteenlopende oorzaken. Wat moeten we daar van vinden? Struûn vind ik persoonlijk wel jammer. Volop gezelligheid, leuke optredens, laagdrempelig, etc. Petje af ook voor de organisatie, die met ongeremd enthousiasme er jarenlang veel tijd en energie in stak om er wat moois van te maken. Dat herken ik trouwens bij veel organisatoren van evenementen, in heden en verleden.
Het is ook een gegeven dat deze hoge verwachting niet altijd of in voldoende mate wordt gedeeld op het eiland. Tegenvallende bezoekersaantallen en een financieel debacle. Menig organisator bleef na afloop achter met een kater en – zo niet nog erger – een stevig kastekort. Ook dat is Texel.
Niet getreurd, we hebben een bruisende samenleving, ongetwijfeld ontstaan weer nieuwe initiatieven waar met veel enthousiasme de schouders onder wordt gezet. En zullen weer verdwijnen. Maar er zijn ook blijvertjes, best veel. Laten we ons daarmee gelukkig prijzen.
Gerard Timmerman.