Witte Punt
Leuk zo'n Witte Punt terug op de dijk bij Oudeschild. Totdat je je nader gaat verdiepen in de functie van het baken en voor de zoveelste keer ontdekt dat de werkelijkheid vaak meerdere kleuren heeft die allemaal waar zijn. Versie nummer één is dat de Witte Punt een baken was voor de scheepvaart om op het water de snelheid van schepen te meten. Maar dat is versie één.
Versie nummer twee is dat de Witte Punt werd gebruikt voor oefeningen van de marine. Klinkt opmerkelijk, maar is niet uit de lucht gegrepen. De Texelstroom deed vroeger dienst als 'torpedo-inschietterrein' en in de krant van 14 december 1982 wordt de Witte Punt genoemd als baken voor marine-oefeningen.
Versie nummer drie is dat de Witte Punt dienst deed als herkenningspunt voor de scheepvaart. Als de Witte Punt vanaf zee gezien op één lijn lag met het Zeemanskerkje, dan zaten schepen goed op koers richting de haven en bleven ze uit de buurt van De Bollen.
Wat moet je hier nou mee? Navragen uiteraard, maar dat levert vooralsnog vooral het beeld op dat er geen totaalbeeld is. Wel is inmiddels duidelijk dat de vaarwegmarkeringsdienst van Rijkswaterstaat tot halverwege de jaren negentig twee rijen markeringspalen langs de PH-polder had staan en dat schepen aan de hand van die rijen palen hun snelheid konden testen.
Versie nummer drie wordt ondersteund door een verhaal dat de teruggeplaatste Witte Punt een paar meter verschoven is ten opzichte van de vorige Witte Punt, waardoor schepen eerder zouden kunnen vastlopen als ze nu in één lijn met de Witte Punt en het Zeemanskerkje over de Waddenzee zouden varen.
Vrij vertaald: elke variant heeft zijn waarheid al lijken versie 2 en 3 momenteel wel de beste papieren te hebben. Een artikel voor de krant schrijf ik bewust nog maar even niet: Texel een beetje kennende, komen er nog wel meer varianten los. Over één - nog niet eens genoemde - variant van de Witte Punt bestaat gelukkig geen enkele vorm van twijfel: het 'kontje-kieken'. Ik vrees alleen dat op dit vlak de betrokkenen wat minder snel van zich zullen laten horen... :-)
Jeroen van Hattum