Anders bekeken...
Rok- of sokjesdag..?
Heerlijk blote benenweer, we kijken er reikhalzend naar uit. Het manvolk reikt in ieder geval, met verhoogde testosteronwaardes, de halzen om na de koude winter met dikke leggings en broeken nu weer de blote enkels en knieën van de dames te ontwaren.
Ik loop met Souwtje langs het strand, kan de verleiding niet weerstaan en trek schoenen en legging uit. Eens even voelen of we er al in kunnen duiken. Maar het water waar vier weken geleden het ijs nog op lag, prikt aan mijn bovenbenen. Souwtje denkt: "Ha, het zwemseizoen is begonnen", en spartelt heerlijk tegen me aan. Als ik op het strand opdroog, kijk ik naar mijn benen. Wit en behaard. Een vacht op de schenen, waar de baardkwekende mannen in het dorp jaloers op zouden zijn. Thuis pak ik gauw de Philips Satinelle uit de la. Donders, ik was even vergeten hoe het epileermachine ook weer voelde. Tanden op elkaar en na een minuut of tien is de klus geklaard, flink rood, maar de vacht is eraf.
Manlief moppert over zijn melkflessen, ik reik hem een korte broek aan, maar als hij beneden komt, schiet ik in de lach. De kleur van de benen is niet zo erg, hij is zo rijkelijk bedeeld met haar dat de benen aardig gekleurd zijn. Nee dat is niet het euvel. Hij lijkt net een renpaard van Duindigt met van die witte sokken, die bijna tot aan de knieën reiken.
"Wat nou weer?', bromt hij, "ook niet goed?' Ik moet lachen als hij in zijn klompen stapt en met de hond een rondje gaat. Als hij terugkomt, heb ik de sportschoenen voor de dag gehaald. Vriend Bram appt een mooie foto van zijn nieuwe racefiets, het is een carbon fiets, het lichtste van het lichtste. "Ik kan hem met mijn pink optillen", vertelt hij enthousiast. Het wielerseizoen is weer begonnen, fluitend haalt manlief zijn Trek uit het schuurtje en loopt alles na: banden, ketting, u kent het wel.
De zomeroutfit moet natuurlijk ook voor de dag komen, ik duik in de kast en heb al gauw het korte zeemleren broekje en de shirts gevonden. De helm, handschoenen, alles compleet, water in de bidon, plezier voor vier, rijden maar…
Na een paar uur komt hij met een rood hoofd bezweet en buiten adem terug. Ik zit buiten met een kop aspergesoep heerlijk in het zonnetje.
"Verdikke ", begint hij maar komt niet verder. "Viel het tegen?", probeer ik, "Pech, onderweg?", maar hij schudt nee. "Tekort drinken?" weer nee, "te koud?". Ik geef het op en ga soep voor hem halen.
Dat gaat erin en na het uitdampen van de rit vraag ik nog eens: "Wat was er nu eigenlijk?" Hij schudt zijn hoofd: "Toestanden… de mannen hadden commentaar, ze vinden dat ik me moet scheren." Ik moet lachen: "Scheren?..ze lopen allemaal met baarden!" "Nee niet mijn kin , maar mijn benen!" Voor de renpaarden: "Sokjesdag." voegt hij lachend toe. "Alle gekheid op een stokje."
Jozien