Afbeelding
Foto: Job Schepers

@TXL

Autocoureur

Ik ben niet zo'n held met in andere auto's dan mijn eigen auto rijden. Ja, dit is een waarschuwing. Ik ben helemaal gewend aan mijn eigen auto en als ik dan in iemand anders zijn auto zit is dat eventjes, tsja, wennen. Zo rij ik eigenlijk ook nooit in Chris zijn auto, maar laatst had ik geen keus. Om thuis te komen moest ik toch echt met zijn auto. Nu lijkt het allemaal niet zo moeilijk, een auto is een auto, maar op de een of andere manier vergeet ik dan ook spontaan dat er vaak een handrem in zo'n ding zit.

De eerste keer dat ik in Chris zijn auto reed was ik die dan ook vergeten. Ik snapte al niet waarom de auto zo ongelofelijk hard remde steeds als ik maar een beetje het rempedaal indrukte. Bij thuiskomst kwam ik er pas achter. Vlot kun je wel zeggen. De tweede keer, laatst dus, dat ik in de auto reed was ik ook blij dat ik op de plek van bestemming was. ik kreeg de auto niet in de derde versnelling, echt waar, wat resulteerde dat ik met lage snelheid maar doorschakelde naar zijn vier. Dat vinden auto's vaak niet zo'n gezellig plan. Auto's die achter mij reden zag ik steeds meer afstand nemen.

Ja, ik snap het wel. Ik moet gewoon altijd even wennen aan een andere auto en sommige auto's wennen bij mij nooit. Maar, ik doe het wel elke keer. Elke keer stap ik weer in een andere auto om het toch weer te gaan proberen. Al denk ik dat men na het lezen van deze column het niet helemaal meer aandurf om mij te laten rijden in zijn auto. Vind het best knap van mezelf dat ik toch elke keer wel weer probeer om in een andere auto te gaan rijden en in die van Chris! En de aanhouder wint, wie weet ga ik Chris zijn auto nog eens begrijpen (en de auto mij natuurlijk).

Emiliy Westdorp