Backflips, wallflips en catleaps in Beatrixzaal
Behendig springt Glenn Snoek (10) uit De Koog van het ene obstakel naar het andere. Dit doet hij iedere donderdagavond in de Beatrixzaal in Den Burg tijdens zijn training Freerunning. De Koger blijkt een talent, daarom traint hij nu ook in Den Helder.
Het is behoorlijk druk in de gymzaal als we een kijkje mogen nemen. Steeds meer jongeren weten de sport te vinden. Het gaat er niet alleen om om zo snel mogelijk van A naar B te komen, het gaat ook om de manier waarop. En hier wordt druk op geoefend onder leiding van coach Puk Dieleman. 'Backflips', 'wallflips', 'catleaps', termen die voor de leek wellicht wat lastig zijn, zo niet voor Glenn. Hij praat er over alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Wat hij doet, ziet er spectaculair uit. Zijn coach is kritischer, maar opbouwend. "Let op je afzet. Als je je lichaam iets meer naar links draait na de afzet, is de kans groter dat je goed landt", geeft hij hem aanwijzingen bij aan achterwaartse salto met een halve draai. Glenn kijkt hem aan en klimt alweer op de kast. Hij gaat net zo lang door tot het goed gaat.
"Glenn is fanatiek en gedreven en dat is belangrijk bij deze sport. Het is een sport waar je fysieke aanleg voor moet hebben, maar uiteindelijk komt het aan op trainen, trainen en trainen. Glenn traint nu iedere dinsdag mee met de 'next-gen'-groep in Den Helder. Dat zijn jongens die een jaar of drie ouder zijn. Dat is voor hem wel aanpoten, maar hij vindt het hartstikke leuk. Hij wordt daar echt uitgedaagd."
Ondanks dat het bij freerunning gaat om de individuele prestaties, gaat het er erg sociaal aan toe in de Beatrixzaal. De sporters kijken met elkaar mee, geven elkaar complimenten en wachten keurig op elkaar. In totaal doen er inmiddels ruim twintig kinderen aan deze tak van sport, die je kunt omschrijven als een mix van apenkooien (wie heeft het vroeger op school niet gedaan) en turnen.
"Toen wij nog niet op Texel woonden, bivakkeerden we vaak op Kustpark Texel. Glenn was toen een jaar of vijf en sprong altijd al op die paaltjes langs de weg. Die waren hoger dan paaltjes elders. Ondanks dat het het aan het begin lastig was, bleef hij het proberen en ging het steeds beter. Toen hadden we eigenlijk al kunnen zien dat deze sport hem op het lijf geschreven was", vertelt vader Koen trots.
Zijn trainer en zijn vader zijn enthousiast, maar het stralende middelpunt is Glenn zelf. Na een aarzelend begin van het interview, vertelt hij ronduit over zijn sport. "Nee, ik ben nooit bang, het is hartstikke leuk. Ik wil nog veel beter worden en mooie filmpjes maken als ik buiten bezig ben", vertelt hij. De filmpjes zijn echt een onderdeel van de showsport. Het voordeel van deze sport is dat je hem overal kunt uitoefenen. "Al mag ik het van de juf niet meer op het schoolplein doen", stelt hij verontwaardigd. Puk vult aan: "dat is omdat jij getraind bent. Jij hebt een uitstekende controle over je lichaam. Ik denk dat de juf bang is dat andere leerlingen, die er niet in getraind zijn, je na gaan doen. Ik snap haar wel."
Glenn is bescheiden en doet alsof het heel makkelijk is. De soepelheid waarmee hij zijn acrobatische sprongen uitvoert, doet het er ook makkelijk uitzien. "Ik oefen wel heel veel hoor. Ik heb wel eens vriendjes die zeggen dat ze dat ook wel kunnen. Maar als ze het dan proberen..." Op 24 maart doet Glenn voor het eerst mee aan een echte wedstrijd. "Heel spannend. Want als je een oefening verkeerd doet, mag je niet overnieuw. Het moet dus in één keer goed."