Wat ik zeggen wou

8 maart 2018, 14:54

Ik noem geen namen

Ze was pril nog, teer bemind
de mooiste van de hoogste klas
donker haar, 'n mooie zachte tint
zo was ze, toen ze 12 was.

50 jaar later een oude vrouw
'n rolstoel met een zuurstoftank
gezicht flets en gerimpeld grauw
doet pijn als ik er nog aan denk.

Ook die ander, zo pril en mooi
de allermooiste van het wad
blond het strand en groen haar tooi
ze was rijk genoeg met wat ze had.

50 jaar later een gewild resort
puisterig landschap en hels lawaai
een paradijs voor feest en sport
en geen ogenblik meer saai.

Wat ging er mis met deze schonen?
Waar bleef hun charme en hun glans?
Hoe verloren zij het geluk van het gewone
en eindigde hun levensdans?

Zij werd bemind maar ook veracht
verdiende goud, zelfs diamant
werkte elke dag tot in de nacht
deed alles tot de laatste klant.

Nu is zij dood, ze leeft niet meer
Zij stierf alleen, zei het bericht
Niemand voor haar smart,haar zeer...
Hoe ik dit weet?... Zij was mijn nicht.

Die ander hoort bij het werelderfgoed
en iedereen is erfgenaam
de kassa's rinkelen zoals dat moet
'kamer te huur' in elk raam.

Er wordt gevochten om de bedden
verkocht is elk stukje grond.
Ze is allang niet meer te redden,
weg alles wat ik eens vond.

Wat is de les die ik hier leer
en waarom doet die les zo zeer,
Maar is ook troost, voor u en mij?
Ja, ook dit....gaat eens voorbij.

Rien Mast.