Afbeelding
Foto: Job Schepers

@txl

Moedermaffia

Zondag heb ik voor het eerst naar de Luizenmoeder gekeken; de hitsoap van het jaar. Hoewel Tessel nog niet zo oud is, kon ik me ergens wel herkennen in de stereotypes die daar werden uitgebeeld. En dat woord moedermaffia. Ik vind het nu al het woord van 2018. Want die moedermaffia bestaat echt! En dat begint al als die baby's nog in de buik zitten en wordt daarna alleen maar erger. Het is soms alsof een kind op de wereld zetten een soort prestatiedrang met zich meebrengt. Kinderen moeten zo snel mogelijk kruipen, zitten, leren lopen, praten en vooral slapen. De één moet het nog beter kunnen dan de ander en er ontstaat zowat een hele strijd en discussie over de verschillende manieren van het aanleren van deze dingen aan kinderen. Het komische is wel, dat mensen die al grotere kinderen hebben die ''idealen'' weer laten varen. Je krijgt dan vaak te horen dat een kind vanzelf wel gaat lopen en dat ieder kind zich op zijn eigen manier ontwikkelt. Maar dat is toch altijd de insteek? Tuurlijk zal er wel een lampje moeten gaan branden als iets wel heel erg lang duurt, maar we zijn toch niet allemaal even snel? Dit lijkt misschien frustratie, maar ik vind eigenlijk meer dat we als (kersverse) moeders die strijd maar eens moeten staken. Ik betrap mezelf er ook weleens op dat je graag trots vertelt wat je kind al wel allemaal al niet kan of doet, maar het is soms ook goed om daar wat rustiger in te zijn en gewoon lekker zelf te genieten van de ontwikkeling van je kind. Ook is het naar mijn mening goed om naar je kind en naar de omgeving te luisteren. De zin: ''mijn kind doet dat niet'' is bijna net zo bekend aan het worden als de Luizenmoeder. Dat ik kind was en op mijn kop had gekregen van een docent op school (ja, dat heb ik ook weleens gehad hoor), zeiden mijn ouders dat dat dan vast wel terecht geweest zou zijn. Tegenwoordig gaan ouders vaker naar een docent om de discussie hierover aan te gaan. Ik zal vast ook wel bij de moedermaffia horen hoor in bepaalde opzichten, maar ik hoop toch dat ik wat minder kan worden dan het stereotype.

Emily Westdorp