Jozien Pronkstuk...
Ik zit aan tafel en tracht een Nijntje op een doek over te schilderen. Voor de kinderkamer. Het lijkt zo simpel, maar het is moeilijk.. Als ik de mond met het kruisje plaats, kijkt Nijntje lang zo leuk niet als op het voorbeeld. Nijntje is al oud en wereldwijd over wel 100 landen verspreid, de boekjes zijn heerlijk om te lezen met een kleintje. Dick Bruna, een begrip. Het lieve konijntje was genomineerd voor het pronkstuk van Nederland. U kijkt misschien ook? Het ontroerende dagboek van Anne Frank, het Delfts blauw aardewerk en het cruciale plakkaat van Verlatinghe waren woensdag aan de beurt. De promotors geven vanaf de kansel een verkondiging aan de kijker, en Jort Kelder, de grachtengordelexpert begeleidt alles hoe het eigenlijk heurt.
Ik ben niet zo'n fan van Jort, hij heeft zijn model niet mee, het is niet mijn type man Nee, voor Jort kijk ik niet, maar toch ben ik benieuwd hoe het afloopt, ik heb zelfs gestemd. Bij mij staat een mahonie kast in de kamer met prachtige echte Delfts blauwe en Makkumer borden, een tik, bij elkaar geskarreld op vlooienmarkten, marktplaats en rataplans, heerlijk. Ook mooi om te zien met welk een precisie ze zijn gedraaid, geschilderd en gebakken.
De boekenkast van de gezusters Keizer bergt natuurlijk het dagboek van Anne Frank, en in het ouderlijk huis hingen de Aardappeleters in de achterkamer. Jip en Janneke waren zeer geliefd bij de kinderen, en Rembrandt met zijn Nachtwacht niet weg te denken uit ons Rijksmuseum, ik ben ontroerd als ik bij een inhuldiging het Wilhelmus hoor, en de microscoop van Anthonie van Leeuwenhoek is van onschatbare waarde geweest in de geneeskunde.
Toch heb ik gekozen voor iets anders, iets bruikbaars voor jong en oud, iets moois, iets van populierenhout, voor arm en rijk, beschilderd of juist blank, met motief gestoken voor een huwelijk of helemaal zwart in de rouw. Iets waar ik zelf mijn hele leven en de kinderen op leerden lopen, en waar in de oorlog nieuwe bodems of stro in werd gelegd. Iets waar scheepjes van werden getimmerd en iets waar vogels in broedde, of geraniums in bloeide. Iets wat ik aan vele toeristen en Tesselaars heb verkocht , hele families gingen er op het bankje buiten zitten, en trokken de dikke eigengebreide sokken die ik paraat had aan en verbaasden zich erover dat ik altijd mijn pink tussen hun hiel en de achterkant hield. "Ze zijn te groot", kreeg ik steevast te horen, waarop ik antwoordde: "Dat hoort zo, geloof me, het moet wennen."
Trots stapten velen in de rondte, en was ik dankbaar met de vaste bron van inkomsten. Ze zijn veilig, als er een zware balk op je tonen valt, is er niets aan de hand. U voelt het al aankomen, het was de klomp. In mijn beleving een zeer toegankelijk, niet duur en geweldig ooit bedacht Pronkstuk. Waar elders ter wereld lopen ze op klompen? Manlief komt aan, na een stormachtige week, moe maar voldaan, met een zak vol vis, en een tas vuile was, ik hoor het geluid op de straat, zijn houten voetstappen het mooiste geluid wat er is… Hij wint het van Jort….