"Ik ga de kinderen enorm missen"

"Jaaaaaaa!!!!', schreeuwen de kinderen van groep 1 en 2 van de Lubertischool in De Koog als hen gevraagd wordt of ze juf Ellen gaan missen. "Juf Ellen is namelijk een hele leuke juf", voegt één van de leerlingen daar aan toe. Per 1 februari zit de loopbaan van Ellen Groot er op, ze gaat genieten van haar welverdiende pensioen.

"ik ga jullie ook enorm missen hoor", antwoordt ze de kinderen. Ondanks dat ze al sinds 1978 voor de klas staat, gaat ze nog altijd met veel plezier naar het werk. "Ik ben zo iemand die stopt terwijl het werk nog leuk is. Ik begon in Friesland op een school in Noardburgum in klas 1/2 , nu groep 3/4. In 1982 kwam ik naar Texel. Ik dacht dat het moeilijk zou zijn een plek te vinden, maar ik heb nog nooit zoveel gewerkt als in die tijd. Ik viel op diverse plaatsen in, vooral de 7 en 8 - daarvoor waren bijna geen invallers te vinden - en één dag in de week stond ik voor groep 7/8 op de School met de Bijbel in Oosterend. In 1992 kwam ik via via op de Lubertischool terecht. In die tijd kende 'iedereen nog wel iemand die daar geschikt voor was' en zo kwam ik - na uiteraard wel een sollicitatie gesprek - in De Koog terecht. De school had toen meer leerlingen dan nu."

Op de basisschool van De Koog maakte ze diverse klassen mee. "Ik heb vooral voor groep 5/6 gestaan. Tussendoor nog voor de kleuterklas gestaan, waar ik de laatste jaren weer sta. Wat ik zo leuk vind aan deze groep is dat je van alles kunt plannen, maar dat een gebeurtenis zo het hele programma weer om kan gooien. Het blijft verrassen. Daarbij moet je er wel voor zorgen dat er structuur is, want dat hebben deze kinderen ook nodig." Groot geeft aan dat ze het kleinschalige aan de Lubertischool altijd enorm heeft gewaardeerd. Het zorgde voor een enorm hecht team, zowel bij leuke dingen als bij verdrietige dingen.

"Dat maakt de Lubertischool, een echte dorpsschool, een hele fijne werkplek. De kinderen zijn altijd hetzelfde gebleven, het onderwijs veranderde natuurlijk. Als je terugkijkt zie je golfbewegingen. Eerst ging het om het spelen, toen zaten de leerlingen ineens hele dagen achter werkbladen. Dat vond ik niets. Ik ben blij dat er weer gespeeld mag worden." Dat de kinderen haar gaan missen, valt niet te betwijfelen. Als we met juf Ellen in gesprek zijn, komen de kinderen regelmatig met enthousiaste verhalen. Als juf Ellen vertelt dat ze even in gesprek is, gaan de kinderen rustig weer verder met hun bezigheden.

Volgende week zit de loopbaan van Juf Ellen er definitief op. Dankzij inzet van de ouderraad wordt er nog wel eerst met alle leerlingen van de school pannenkoeken gegeten.