Ik land na een lange vlucht uit Canada, ben moe en heb spijt van mijn nieuwsgierigheid. Andere keren vlogen we in de winter naar de kust van Californië of Portugal. Maar nee, ik was zo eigenwijs om nog verder te willen vliegen. En nu zie ik hier een hele andere kust opdoemen. Grauw en vol stenen. En het is koud, we zijn wel wat gewend, maar ik had me verheugd op een gezellige warme overwintering.
Er bewegen zich grote gele beesten met keien over de oevers. Ze grommen en maken muren meters hoog, en heel veel lawaai, om bang van te worden. Ik kom maar niet te dichtbij de kust. Ik zal wat voer zoeken, kleine visjes genoeg. Ik zie wat scholeksters, futen en af en toe duikt er een meeuw naast me in het water. Ja, die hebben altijd honger, inhalig als ze zijn…
Maar een vrouwtje zie ik nog niet, het zou wel knus zijn, zal ik toch maar wat meer naar de kant gaan? Misschien is ze daar? Ik zie een hoop groene bewoners staan, ze hebben allemaal een heel groot lang en donker oog. Wat zouden ze toch zien? Zou daar een mooi vrouwtje zijn? Een vrouwtje voor hem in deze donkere dagen?
Ze staan daar maar stil, een hele groep bij elkaar, net pinguïns, onze gevederde vrienden, maar geen ijsduikertje voor mij. Wel een ander beest, heel harig, het komt ook in het water, het zwemt achter een groepje eenden aan. Op de kant verschuift er ook wat, een vrouwelijke bewoner trekt een zwart pak aan, het glimt en het roept, de eenden vliegen op... eindelijk.
De zwarte glanzende bewoner zwemt heel vreemd, regelmatig komen er poten en zwemvliezen boven water. Maar de kop wiebelt heen en weer. Wij duiken zo meters diep in de heldere zee, maar deze vreemde vogel doet het anders. Dan opeens zie ik haar, ze is oogverblindend, de beesten op de kant hebben haar ook gezien. Hun ogen zijn allemaal gericht op haar. "Hoe kan ik haar aandacht trekken?" Dit is mijn kans, ik probeer in haar buurt te komen." Mijn geblokte verentooi zo mooi mogelijk gespreid zwem ik langs haar.
Ja, ze ziet me en zwemt naar me toe . "Ik kom over de oceaan en landde gisteren, net als vorig jaar vanaf de Noordzeekust op het strand met de duinen, maar er kwam een invasie van bewoners". "Invasie?" "Ja , het leek een invasie , ze doken met mutsen en rare pakken in zee." "Zijn ze zwart? " en ik wijs op de vreemde vogel die nog voor de stenen heen en weer peddelt. "Nee, die ken ik wel, die komt hier wel vaker , nee ze waren allemaal anders, dik en dun, jong en oud, allerlei kleuren en pakken, ze liepen hard en joelden, heel apart." "Het lijkt op de Polar Bear Swimclub van Vancouver, die begon in 1920 met de Nieuwjaarsduik, ik heb het wel eens gehoord van verre familie…"
"Maar wees niet bang , ze hebben het zo koud, en zijn er zo weer uit… ik heb een lekker visje , zwem je mee?"