Josje van den Berk, elke dag in touw om de schappen van de voedselbank gevuld te houden.
Josje van den Berk, elke dag in touw om de schappen van de voedselbank gevuld te houden. Foto: Jeroen van Hattum

Pootjebadend naar Paal 9 voor de koffie

Favoriete plek op Texel

Mijn favoriete plekje op Texel is de Hors. Ruimte, stilte, de duintjes die steeds veranderen, af en toe een zeehond die zijn koppie boven water steekt…heerlijk!! En dan schelpen zoekend en pootje badend naar Paal 9… voor een bak koffie.

Herkomst

Ik ben geboren in Utrecht, lang geleden, hahaha. Mijn vader was zeeman, mijn moeder "gewoon" huisvrouw. Een broer boven mij en een broer onder mij. Waarschijnlijk zijn mijn broers en ik besmet met het avontuurlijke leven dat mijn vader zocht en ook vond. Wij kwamen hier vanaf mijn elfde op vakantie op Loodsmansduin. Wat een heerlijke vakanties waren dat. Alikruiken zoeken in de Mokbaai, kuilen graven op het strand en dat soms zes weken lang. Op mijn negentiende ben ik naar Texel verhuisd in verband met de liefde. Met uitzondering van drie jaar aan de overkant woon ik al vijftig jaar op Texel en met heel veel plezier.

Regelen zit gelukkig in mijn genen

Voedselbank

In 2009 zag ik een advertentie staan waarin de voedselbank om een chauffeur vroeg. Aangezien ik graag auto rijd, heb ik daar op gesolliciteerd. Maar tijdens het gesprek kwam ik er al snel achter dat er zware pakketten bezorgd moesten worden. Dat leek me niet goed voor mijn rug. Maar ik wilde ook wel op de werkvloer aan de gang. Na één ochtend zei mevrouw Van Lieshout, die met de voedselbank wilde stoppen, "ik heb mijn opvolger gevonden". Oh ja, vroeg ik, wie dan. "Jij" was het antwoord. Een spoedcursus voedselbank management volgde en na zes weken kon, moest ik, haar taak overnemen. Gelukkig zit regelen in mijn genen en vind ik het na bijna negen jaar nog steeds heel leuk om te doen. Het is mijn lust en mijn leven.

Andere activiteiten

Niet zoveel, de meeste tijd gaat in de voedselbank zitten. Er zijn nog wel een paar vriendinnen met wie ik koffie drink of een spelletje speel. En met de meesten al dertig jaar. 's Zondags ga ik graag met Mariëlle lange afstanden wandelen, waarbij ons doel is om binnen niet al te lange tijd twintig kilometer te lopen.

Nepal

Ik ben inmiddels vijf keer naar Nepal geweest. Ik steun daar een kindertehuis en ik zorg voor één kind dat alles geregeld is. Ik neem na een reis onder meer dekens en sieraden mee terug die ik hier verkoop, zodat ik het kindertehuis kan steunen.

Mensen op Texel

De mensen op Texel zijn naar de voedselbank toe heel gul. Hartverwarmend als iemand binnenkomt en zegt "ik heb niet zoveel te geven, maar hier heb je een tientje". Dan word ik daar zo blij van. En "onze" Kees, hij brengt wekelijks verse groenten, wast de groente ook, omdat het er goed moet uitzien. Zo lief. In deze tijd komen er heel veel kerstpakketten binnen.

Blijven zoals het is

De diversiteit in de verschillende dorpen, het landschap zoals het nu is, dus inclusief de schaapjes op de Hoge Berg en de dijk, de boerderijen… eigenlijk alles wat Texel nog onderscheidt van de Randstad. En Texel moet toegankelijk blijven voor alle lagen van de bevolking, óók voor de wat minder draagkrachtigen.

Wat mag anders

Weer in stijl gaan bouwen, huizen die in de omgeving passen. Want het is best vervelend als mensen zeggen "ik wist niet dat jullie ook een crematorium hebben." En dat slaat dan op een huis in het Hoge Berg gebied. Texel is een plattelandsgemeente en dat mag je best wel uitstralen.

Goede herinnering

Ik maak iedere dag nieuwe herinneringen. Maar de tijd dat opa Kees, de opa van mijn jongens, hen meenam naar het strand en de liefde voor het jutten, de vogels, de natuur in het algemeen heeft bijgebracht, die herinneringen zijn mij heel erg dierbaar.

Wat mis je soms in het nieuws?

Eerlijk gezegd weet ik dat niet. Nieuws is nieuws immers? Maar het zou fijn zijn als er nóg meer positief nieuws te melden zou zijn. We doen het best goed met zijn allen, maar het kan natuurlijk altijd beter.

Grote pluim op Texel

Door één iemand te noemen zou ik anderen tekort doen. Sinds Ton, de vader van onze dochter, in het verpleeghuis verzorgd wordt, zie ik hoe geweldig de verpleegkundigen en verzorgenden daar met de bewoners omgaan. Zo liefdevol en attent… zij verdienen met zijn allen een hele grote pluim!!

Een dag burgemeester

Als ik één dag burgemeester zou zijn, dan zou ik er voor zorgen dat iedereen een dak boven zijn/haar hoofd zou hebben.

Over vijf jaar

Dan ben ik nog steeds actief , wandelen, genieten van de Hors en de Bollenkamer. En blij zijn met mijn leven.

Volgende 'Eiland Van...'

Alex de Haan. Hij is iemand die de voedselbank een warm hart toedraagt en mensen helpt als er iets met hun computer aan de hand is.