Ongezouten
Gorgels
Even een hart onder de riem voor lezeressen van Annie: 'Het gaat er niet om wat je aankomt tussen kerst en oud & nieuw, maar tussen oud & nieuw en kerst.' Met andere woorden: Ga nou niet uitgerekend met de feestdagen lijnen. Dat heeft geen zin. Volgend jaar gaan we er tegenaan. Doe gewoon wat je leuk vindt. Geniet van het leven, de ellende komt vanzelf. Annie moest van de week naar de overkant. En toen kreeg ik uitgerekend een lekke band. Niet getreurd, dacht ik. Ik vertikte het om die twee 'doei' broers te bellen. Die Tom en Tim. Ik zou het zélf wel regelen. De gevarendriehoek uit de kofferbak, mijn veiligheidshesje aan en de aandacht trekken van iemand om mij te helpen. Het liep, ondanks mijn korte rokje, anders. Mijn gele hesje werkte als een rode lap op een stier. Ik moest op mijn naaldhakken rennen voor mijn leven en af en toe over de vangrail springen. Met dank aan demonstranten in Parijs die er een zooitje van hebben gemaakt. En dus gaat er weer iets in de ban. Zo'n geel hesje is niet langer voor uw veiligheid, maar voor de onveiligheid van huis en haard. Van huid en haar. En uw lelijke eend. Nu we een tijdje verschoond zijn van de zwarte pietendiscussie, is het de beurt aan dieren. Uitdrukkingen met een dier erin, zijn het haasje. Je mag niet meer schrijven over zo dood als een pier, bloeden als een rund of als een rat in de val. Dat is toch wel erg dieronvriendelijk. Verbale agressie ten top. Platgetreden olifantenpaadjes zijn uit den boze. Zijn ze nu helemaal van de ratten besnuffeld, vraagt Annie zich af. Wat mij betreft redeneren ze als een kip zonder kop.
Als dat zo doorgaat, voorzie ik dat straks groenteboeren op de stoep staan: 'Een krop sla heeft ook gevoel hoor!' Een peulenschil in komkommertijd: discriminatie. De rapen zijn gaar als je iemand een kool stooft. En als iemand bekakt praat moet je dat vooral zo noemen in plaats van dat hij een hete aardappel in zijn keel heeft. En uitgerekend in deze beerput (sorry voor de beren) is een aanvraag ingediend om zo'n vijftien gorgels in de duinen los te laten. Ontsproten (sorry voor de spruiten) aan het brein van Jochem Myjer, de gorgelman. Gorgels zijn net zoiets als sommels, maar dan anders. Wedden dat we over een paar jaar een gorgelpopfestival krijgen? Die gorgels leven ondergronds. Gorgels zoeken bramen in de duinen en beschermen je 's nachts tegen enge wezens als Brutelaars. Als die zijn adem in je mond blaast, kun je flink ziek worden. Eindelijk weet ik nu hoe ik liefkozend manlief moet aanspreken. Weer eens wat anders dan ouwe stinkerd. Hoe dan ook, sommels, gorgels of wat dan ook. Texel wordt, gelukkig, steeds kleurrijker. Iedereen is welkom. Wel zonder gele hesjes graag.
Annie@texelsecourant.nl