Ongezouten

26 november 2018, 13:21

Optreden

Deze week geen ah-erlebnis. Desondanks wel nieuwe inzichten. Wat te denken van het volgende. Burgemeester voorop in polonaise! Echt waar. Annie denkt dat onze Michiel de vergelijking met Amsterdam en hun Femke ter harte heeft genomen. Hij wilde laten zien wat in de stad nooit voor mogelijk wordt gehouden. Zondag ging Michiel voorop in de uitzinnige menigte die uit zijn dak ging bij het lied over Den Hoorn. Met verve leidde hij de meute door de zaal, waarbij zelfs achter de bar werd gelopen. Te gast in De Klif waren de Maxima's uit Den Hoorn. En voor de goede orde gaat het hier om een dorpje onder de rook van Delft. Zowat het hele dorp, zo'n zestig fans, was meegekomen om hun helden te zien optreden in ons Den Hoorn. Het werd een feest van jewelste. Uitzinnig toegejuicht door Michiel en zijn confrère werd ruim twee uur topamusement geboden. En alhoewel de Texelaars de teksten niet kenden, zongen ook zij uit volle borst mee. Wat wil je, als nummers gaan over bloemkolen, komkommers, schapen, vissen en zeehondjes… En natuurlijk over Den Hoorn. De beide burgervaders waren een wereld van verschil. Die van de overkant had zijn haar met een rotje gekamd en zat in zijn spijkerbroekje te genieten van zijn dorpsgenoten. Michiel was getooid met stropdas en wurgketting. Die van ons waagde zich niet in de lokale bieroorlog. Dus zaten de heren te trippelen aan een Affligem. In de pauze werden de nodige plichtplegingen dusdanig cabaretesk in de schijnwerper gezet dat gevreesd moet worden dat een nieuw cabaretduo het levenslicht heeft gezien. Den Hoorn des overvloeds zal het wel worden.

Kortom, er viel weer genoeg om over te schrijven. En toch. En toch stopt Annie er mee. Met ingang van 1 januari mag een andere columniste mijn plekje innemen. Mijn afscheid is de deur naar de toekomst voor een ander. Zeven en een half jaar heb ik in de dinsdagkrant mijn stukjes mogen schrijven, vanaf juni 2011. Dat heeft geleid tot bijna vierhonderd columns. Tijd voor iets anders. Annie gaat optreden. Ik heb het altijd met veel plezier gedaan. Het meest heb ik genoten van de momenten waarbij in gezelschap werd gesproken over mijn teksten, zonder dat men wist wie ik was. Prachtig. Nu is het mooi geweest. Annie neemt afscheid. Of dat nog gepaard gaat met bijvoorbeeld een lintje? Ik weet het niet. Een vrouw weet immers nooit HOE ze afscheid moet nemen, een man nooit WANNEER. Onze Michiel zal zich zeker niet geroepen voelen Annie in het zonnetje te zetten. Annie heeft horen fluisteren dat de vlag uithangt. Met wimpel en al. Maar de komende vijf weken ga ik er nog ouderwets tegen aan. U bent gewaarschuwd! Hoe dan ook: Annie treedt op en treedt af.

Annie@texelsecourant.nl