Henk Griffioen:
Henk Griffioen: "In de boet op Harkebuurt heb ik mijn vrouw ontmoet en toen we verkering kregen ben ik haar achterna gegaan naar Texel." Foto: Aangeleverd

Ik kwam zonder plan naar Texel

Wat is je favoriete plek op Texel?

De Hors, omdat het zo weids en rustig is. We lopen daar vaak. Ook in het hoogseizoen zie je er niet veel mensen. Paal 33 is een goede tweede, maar in de zomer kan het daar wat druk zijn. Het Eierlandse Gat met steeds wisselende zandbanken en stromingen, het uitzicht op Vlieland en de herinnering aan mijn vriend Sil Boon maakt dit een speciale plek. In mijn volkstuintje en op de golfbaan ben ik ook vaak te vinden.

Hoe ben je op Texel terecht gekomen?

Een kennis uit Diemen was naar Texel verhuisd. Tijdens een concert van de Bintangs in Diemen, met Pinksteren 1970, kwam hij langs met een VW kever vol meisjes. Ik dacht "dat moet wel luilekkerland zijn, dat Texel!" Wat later werd ik uitgenodigd voor een feest in "de boet" op Harkebuurt. Daar heb ik mijn vrouw Vera ontmoet. Zij volgde een opleiding in Haarlem. We kregen verkering en toen zij terugging naar Texel ben ik achter haar aangegaan.

Op Texel hebben we ongekende ruimte en prachtige natuur

Wat voor werk doe je momenteel?

Officieel ben ik al een paar jaar met pensioen, maar voor het Deense baggerbedrijf Rohde Nielsen houd ik de Engelse en Ierse markt in de gaten. Dat houdt in dat ik aanbestedingen en ontwikkelingen volg en kijk of er wat interessants tussen zit voor Rohde Nielsen. Als dat zo is, bekijk ik wat voor schepen er ingezet kunnen worden en maak ik een globale kostenberekening. Dat bespreek ik intern en soms ga ik ter plaatse even kijken. Soms val ik in als projectmanager. Erg leuk is als ik gevraagd wordt als trouble-shooter. Of om een speciaal werk te begeleiden.

Wat voor werk heb je zoal gedaan?

Ik kwam op Texel zonder plan. Het eerste jaar werkte ik in De Dennen om sneeuwklokjes te rooien, daarna werkte ik als kelner in de J'elleboog, als barkeeper in VAT69 in De Koog en als betontechnoloog bij RAB. Ondertussen had ik een winkeltje gekocht op Schilderend 104, nu een kledingwinkel. Na ons trouwen heb ik met behulp van mijn schoonvader het pand verbouwd, zijn we er gaan wonen en een platenwinkeltje begonnen: Weavers End. Daar is onze oudste dochter Tamara geboren. Tegelijkertijd werkte ik 's avonds in de Waddenparel, een dancing in het bos. Om het aannemingsbedrijf van mijn vader over te nemen, zijn we eind 1974 naar Badhoevedorp verhuisd. Op 24-jarige leeftijd had ik opeens dertig man personeel! Het ging me goed af, maar na tien jaar was ik het helemaal zat en heb ik het bedrijf verkocht. Texel bleef trekken en we gingen terug. We kochten strandpaviljoen Paal 12, omdat me dat, na tien jaar stressvol werken, de ultieme vrijheid leek. Naast het paviljoen, dat ik samen met mijn vrouw runde, begon ik een surfschool en bood week-arrangementen aan. Tijdens die periode werd ik benaderd om voor eigen rekening de festiviteiten tijdens de Ronde om Texel te regelen op Paal 17. Er deden toen 800 of meer catamarans mee. Dit hebben we drie jaar gedaan. Het paviljoen hebben we na vijf jaar verkocht en ik begon een carrière "in de bagger". Tussendoor heb ik nog een paar jaar als uitvoerder bij Texel BV gewerkt. "In de bagger" heb ik over de hele wereld als projectmanager gewerkt: Havens uitbaggeren, stranden maken, vaargeulen maken of onderhouden en combinaties daarvan. Het is prachtig werk!

Wat zou er op Texel anders mogen?

Beter contact tussen de verschillende economische groepen. Tijdens mijn werk bij Texel BV heb ik de agrarische sector beter leren kennen. Fantastische mensen, zonder dubbele bodem, de echte Texelaars! In mijn visie zouden veel meer lokale producten rechtstreeks in de winkels terecht moeten komen. Zie bijvoorbeeld de plannen van minister Schouten om meer in te gaan zetten op kringlooplandbouw.

Wat moet er vooral blijven zoals het is?

De mentaliteit. De identiteit. De rust en de ruimte. De verschillende evenementen, sportief en muzikaal, die op Texel worden georganiseerd, doen wat mij betreft weinig afbreuk aan die rust. Het gaat prima samen. De ruimte, de natuur, mag best gebruikt worden. Het is van iedereen.

Wat mis je het meest aan Texel als je in het buitenland bent?

Mijn familie, mijn vrienden, de relaxte sfeer. En omdat ik altijd aan de overkant werk, is Texel voor mij een rustpunt.

Waarin onderscheidt Texel zich met plaatsen die je in het buitenland hebt bezocht?

Nederland is een van de betere landen in de wereld om in te leven en Texel vind ik in Nederland de beste plek om te wonen. Niet alleen vrijheid en rijkdom voor een paar mensen, maar voor bijna iedereen. Dit zal niet iedereen met mij eens zijn, maar zet het maar eens af tegen landen in Afrika, Zuid Amerika, Azie, of zelfs de USA. Nederland is erg druk, maar op Texel hebben we een ongekende ruimte en prachtige natuur. The best of both worlds!

Wat is er zonde aan Texel?

Op sociale media worden af en toe door niet Texelaars de meest vreemde opmerkingen geplaatst: Mevrouw M. uit A. vindt dat Texel overlopen wordt door toeristen. Zij komt al jaren op Texel en vindt het niet leuk meer. Ik vind dit soort meldingen onzin. Maar voor je het weet is het landelijk nieuws. Verder zie ik op Texel vanuit ons gemeente-bestuur niet echt een positief beleid. Het voornaamste beleid wat ik kan zien is handhaving, afremming van initiatieven. Betutteling ook wel. Ga eens uit van de positieve krachten op ons eiland en doe daar wat mee. Lokale energie zou ook gestimuleerd moeten worden, en beperk het gebruik van wegwerp-plastic. Neem een voortrekkersrol!

Wie verdient er een grote pluim op Texel?

Het initiatief van de vriendengroep van het vwo die compostabele oplossingen in de praktijk gaat brengen bij Paal 12 is mij uit het hart gegrepen. Het lijkt misschien niets, maar het is een aanzet tot een beter gebruik van deze wereld.

Wat doe je over vijf jaar op Texel?

Samen met twee vrienden ga ik proberen om het gebruik van wegwerp-plastic op Texel te beperken. Mensen bewust te maken van hun bijdrage aan de vervuiling. Het probleem is natuurlijk veel groter, maar je moet ergens beginnen en wachten op regelgeving, wat natuurlijk veel zal oplossen, kan nog wel even duren.

Wie zou je graag in een volgende 'Eiland Van...' willen zien?

René Pop. René is een goede vriend van me. Hij is een uitstekende fotograaf, vogelkenner en muzikant.