'Ik voel de wind weer'
"Dan zag Remmelt dat ik weer naar de lucht zat te kijken en zei hij 'dan ga je toch nog even naar het strand, ik zie dat je dat wil' en dan ging ik weer. De luchten zijn iedere dag anders. Dit was een geweldig project", vertelt Maurice Christo van Meijel.
Acht weken lang ging hij drie tot vier dagen naar zijn strandhuisje bij paal 19,5. Iedere keer maakte hij - met name - krijttekeningen van de luchten. Niet fotografisch getekend, maar toch ook weer niet geheel abstract. De tekeningen die hij maakte, ademen het Texelse strand. "Ik heb mensen langs gehad in Galerie Posthuys die zeiden 'Wauw. In die bui liep ik vorige week. Ik voel de wind en de regen weer.' Dat is prachtig om te horen. Dan weet je dat het strandgevoel weergeeft."
Op de tientallen tekeningen - volgens Maurice een stuk of honderd - geen strandgangers, bootjes en meeuwen, dat zijn elementen die de kunstenaar weglaat. Hij focust zich puur op de luchten, de zee en soms een stukje strand. We gaan met hem mee naar zijn strandhuisje, waar hij alles klaar zet en begint te tekenen. "Het landschap dat je ziet is de aanleiding, het is niet wat ik teken", stelt hij.
Het klinkt wat cryptisch, maar wanneer hij bezig is, wordt duidelijk wat hij bedoelt. Het werk is grof, maar verfijnd tegelijkertijd. Krabbeltjes en lijntjes vormen langzaamaan één geheel dat onmiskenbaar het weer van vrijdag weergeeft. Wisselende omstandigheden. Aan de ene kant is het helder en de zee licht, aan de andere kant zijn er wolken en is de zee donker. "Ik probeer de energie over te brengen op papier. Het liefst was ik iedere dag naar het strand gegaan. Ik had nu tijd omdat activiteiten als bijvoorbeeld Artex in de zomer stil liggen. Maar de Galerie is wel open, dus ik kon niet iedere dag."
Maurice gebruikte de periode om zijn krijttechnieken te verbeteren, het eindresultaat mag er zijn. Boeken en mappen vol grotere en kleinere tekeningen liggen in de galerie klaar om tentoongesteld te worden. "Met de kleine tekeningen was ik een half uur tot een uur bezig, met de grote soms wel drie uur. Dat laatste was soms lastig, omdat het beeld gedurende het proces veranderde. Dan begon je met een strakblauwe lucht, maar kwamen er na een uur toch weer wolken aan de lucht. Daar moet je op anticiperen." Op het strand laat hij zien hoe hij dit aanpakt. "Eigenlijk kijk ik alleen aan het begin veel naar de horizon, later zie ik vooral mijn tekening en niet meer het landschap."
Hij koos ditmaal voor ruw papier in verschillende bruintinten. "Het geeft een mooi effect, ik ben blij met de keuze voor dit product." Tevreden over de tekening die hij maakt als de krant er bij is, is hij niet echt. "Dit is ook meer om een idee te geven over hoe ik te werk ga. Ik ben nu meer afgeleid en ga snel te werk." Op de vraag of die afleiding er anders niet is, antwoordt hij: "Er komen wel mensen kijken wat je aan het doen bent, maar die blijven nooit zo lang staan kijken."
Het werk is vanaf woensdag te zien in Galerie Posthuys aan de Brink in De Koog.