Lopend vuurtje
Sociale verslaving
Soms heb je een idee… Iets waar je van denkt dit zou best wel eens kunnen werken. En dat idee speelt dan al een tijd in je kop. Dan wil je er iets mee.. Nee je moet er iets mee.. En dan bedenk je wat je allemaal moet… is er de afleiding van.. je telefoon.. de televisie… Netflx…Sociale media… Noem het maar op. En is er dus niet het initiatief of de actie die gewenst is om het idee te doen slagen.
De afleiding van de sociale media van dingen die ter zake doen is verschrikkelijk. Gelukkig heb ik Facebook al in de ban gedaan, doe ik niet aan twitter, instagram o.i.d. Want zou ik dat doen dan weet ik echt niet waar ik de tijd vandaan moet halen om nog iets nuttigs uit mijn handen te laten komen.
De sociale media is echt iets wat een probleem wordt in de huidige maatschappij. Mensen hebben het er druk mee, worden afgeleid van belangrijker zaken en we verliezen de kunde om met mensen direct te communiceren. Sociale media verslaving komt met name bij de jeugd heel veel voor en dan praat ik niet over elke dag even op Facebook of twitter kijken, jeugd die drie tot vijf uur per dag bezig is met sociale media. Absurd, dat is meer dan een halve werkdag bezig zijn met sociale media. negenentwintig procent van de jongeren tussen de negentien en vijfentwintig jaar oud zegt verslaafd te zijn aan deze media. Van de mensen in deze leeftijdsgroep is bijna iedereen actief op sociale media en een groot deel geeft dus aan hier een probleem mee te hebben.
Een directe oplossing is hier niet voor te vinden omdat ze het zelf ook heel belangrijk vinden om op sociale media te zitten. Ik las laatst een artikel in de Happinez en diegene die dit had geschreven had wel een leuke oplossing voor het probleem. Stel jezelf de vraag wat had ik nu kunnen doen terwijl ik bezig ben met mijn sociale media? Dan ga je nadenken over hoe je de tijd nuttiger had kunnen besteden. En stel je daarna de vraag waarom je dit niet aan het doen bent maar met je sociale media bezig bent. Waarschijnlijk omdat het best een lastige klus is, of omdat het gewoon iets is waar je al uren, dagen, weken misschien wel maanden tegenaan loopt te hikken om het te gaan doen. Sla twee vliegen in een klap, leg die telefoon weg en pak het probleem op wat er al weken ligt. Ga ermee aan de gang en streep het van je To Do list af.
Daarnaast is het misschien een idee om niet alleen maar te Appen, Messengeren, Liken, Tikken, weet ik veel wat allemaal, ga gewoon eens een keer langs en praat met elkaar. Klop eens aan, loop eens binnen en ga eens gezellig op de koffie. Maak een keer echt contact en bespreek de dingen die je wil bespreken. Ga een keer een spelletje doen, schrijf je in voor een cursus creatief kleien, schilder die wand van je woonkamer geel en speel met je kind op de grond zonder dat die telefoon je elke keer afleidt. Maak een plankje in de hal waar je telefoon neer wordt gelegd op het moment dat je thuis bent van je werk en neem hem pas weer mee op het moment dat je de deur uit gaat en het misschien wel nodig is om bereikbaar te zijn. Maar wanneer is dit echt zo? Hoe deden we dat vroeger? Toen waren we ook niet thuis en niet telefonisch bereikbaar. Natuurlijk is dit een verandering in tijd maar op het moment dat de bereikbaarheid een sociaal, mentaal, stressprobleem wordt is het dan niet beter om niet altijd maar bereikbaar te zijn? Dan kom je tenminste tot iets.
Robert Bakker