Mijmeringen over Oosterend
Oud-Oosterender Jaap Vlaming uit Den Burg genoot van Oosterend Present. Het inspireerde hem tot het optekenen van zoals hij zelf noemt de volgende 'mijmeringen over Oosterend'.
Als ik als oud-Oosterender tijdens het Oosterender volksfeest door dat dorp wandel, komen allerlei herinneringen boven. Wat kleine flitsen van de eerste keer in 1959. Onze lichting had de zesde klas lagere school al verlaten, maar moest nog wel komen optreden bij de opening. Eigenlijk was ik helemaal geen 'Strender', hetgeen ik de hele Lagere Schooltijd door kon voelen; het dorp was alleen de thuisbasis van mijn Gereformeerde Kerk en mijn school, verder voelde ik me veel meer 'Ooster', zelfs nadat we naar Het Noorden verhuisd waren.
Vier jaar later opnieuw en naar ik meen onder de noemer 'Oosterend weer present'. In mijn herinnering zit de gedachte dat men de viering van 550 jaar stadsrechten niet wilde doorkruisen en daarom een jaar eerder ging feesten. Als snotneus van net zestien was ik onder de indruk van al die gebaarde Oosterenders, die op boerenkarren naar De Schans trokken om daar de Fransen te verjagen. Die baard van mij deed het nog niet en mijn rol bleef beperkt tot die van toeschouwer.
Vijf jaar later had ik juist mijn contract met SNV getekend om voor twee jaar naar West Afrika te gaan en ik had nog een paar weken om vakantie te vieren, waar dit feest prachtig binnen paste en ik voelde me er echt onderdeel van. Zoals ook de daaropvolgende drie keren. Daarna verhuisden we naar Den Burg, waren we geen Oosterender meer en waren er hooguit 'te gast'. Je mist wat je samen aan het doen bent om naar die drie dagen toe te groeien en je groeit er ook niet naar toe. Zolang mijn ouders er nog woonden, hadden we een soort van binding van waaruit je het dorp in trok, maar toen die uit het dorp vertrokken waren verviel voor ons ook dat.
Al die kleine stukjes flitsten langs toen ik deze keer door het dorp wandelde. Langs mensen die jou heel goed kennen en bij name groeten en langs anderen die je helemaal niet kennen, misschien omdat je voor die mensen te oud bent of te lang uit het dorp weg dan dat ze het kunnen weten. Als het al van waarde zou zijn. Wandelend langs uitbundig versierde straten en langs uitbundig feestvierende inwoners.
En iedere keer ontdek je hoe creatief mensen kunnen zijn. Hoe prachtig straten versierd kunnen zijn. Zonder al die andere fraaie straten te kort te willen doen, viel ons vooral de Ankerstraat heel erg op. Geen kip op straat; iedereen waarschijnlijk de feesttent ingedoken, om de straat over te laten aan een reusachtige kwal en dito inktvis; een prachtige boot met zeilen van petflessen en nog veel meer vindingen die je versteld doet staan van de kunstzinnige ambities van veel dorpelingen.
Eigenlijk ben ik niks anders dan al die andere toeristen
In mijn herinnering en persoonlijke beleving ben ik ooit van 'Ooster' toch 'Oosterender' geworden, maar de werkelijkheid gebiedt te stellen dat ik na het vertrek niet het één en niet het ander meer ben. Eigenlijk ben ik helemaal niks anders dan al die andere toeristen die een dagje of twee daagjes Oosterend doen omdat het er zo mooi uitziet.
Alleen dat gevoel van toen, zo lang geleden, blijft over. Maar dat ziet niemand en dat laat zich ook niet gemakkelijk met iemand delen. Dat is dan wat alleen van mij zelf is.
