Sompop blijft bijzonder fenomeen
Gezelligheid, muziek, zon, een prima sfeertje en een natje en een droogje. Voldoende ingrediënten voor de liefhebbers om zich zaterdag naar het festivalterrein in De Waal te begeven en te genieten van Sompop.
Sompop, de ingekorte naam waaronder de nieuwe stichting dit jaar voor het eerst het festival organiseerde, is een bijzonder Texels fenomeen. Een zeer uitgebreid aanbod aan muziek, gebracht vanaf drie verschillende podia, maar waarbij de grootste drukte zich op het middenterrein concentreerde. Dat is de plek waar Texelaars een biertje met elkaar drinken ("bandje kijken, pilsje drinken" is het credo) en elkaar bijpraten. Alsof het een reünie betreft, soms letterlijk. Zoals de schrijver van dit stukje, die na ruim vier decennia werd herenigd met drie oud-klasgenoten.
Het binnenterrein, omsloten door meerdere podia en een haag van kraampjes, wagens en andere optrekjes. Alsof het een dorp betrof, met zelfs een soort kerkje, maar dan met een vuurtoren, het hoofdkwartier van de grootste lokale bierbrouwerij. Daarnaast het hoofdpodium met daarop de "grote"bands. Waar rond 15:00 uur de aftrap werd gegeven door Backgammon, conform de traditie van het festival een band in opkomst. Terwijl het terrein volstroomde, gingen de liefhebbers er op hun kleedjes ontspannen voor zitten. Soms hele gezinnen tegelijk. Er liepen veel kinderen rond, die zich ook elders vermaakten met de Kop van Jut of bij Waal 17 Strand. Volgestort met vrachten zand werd toon gezet door DJ's van verschillende pluimage.
"Sunbeach in het klein", zei iemand, zoals een ander Sompop met Pinkpop vergeleek, maar dan de kleinere versie, gemoedelijk en voor elk wat wils. Zelfs voor de liefhebbers van het Hollandse levenslied, een eindje verderop vertolkt in het houten optrekje, omgedoopt tot Amsterdams Café Tante Mieps, een eerbetoon aan de moeder van André Hazes. Hier werd gezongen en gehost dat het een lieve lust was. Met als "knaller" Henk Wijngaard, de zingende truckchauffeur die in de jaren zeventig en tachtig zijn hoogtijddagen had. Maar zijn klassiekers zitten in het collectieve geheugen, "Met de vlam in de pijp" en andere hits werden uit volle borst meegezongen. Een optreden waarvan overigens maar een klein deel van de bezoekers getuige waren. Kennelijk was de aankondiging van presentatieduo Anouk de Lussanet en Myrthe Rump vanaf het hoofdpodium langs de meeste mensen heen gegaan. Wat geen verbazing wekt, velen waren vooral met elkaar in gesprek en volgden het muzikale aanbod slechts zijdelings. Misschien maar goed ook, de mensenmassa had op geen stukken na in het café gepast. Het grote podium was overigens ook wat kleiner dan anders, vanwege de kosten was dit jaar afgezien van het grote podium. Het deed geen afbreuk aan de sfeer en de lage entree van €5,- maakte de drempel voor menig bezoeker laag.
Rond 16:00 uur was de toeloop zó groot, dat op het fietspad de wachtrij voor een bandje was aangegroeid tot nabij het dorpshuis. Veel drukte dus, maar voor alle bezoekers een plekje. De echte muziekliefhebbers schaarden zich bij het podium, waar jazz zangeres Kim Hoorweg het gehoor van haar bewonderaars streelde, waarna de snoeiharde rock van "Peer" de trommelvliezen deed schudden. Daarna was het podium voor de jonge Indie band Orange Skyline. Het begon al te schemeren toen The Overslept de bühne betrad. Met stevige en energieke rock veroverden zij het publiek.
De stemming zat er tot over de oren in toen na deze overkantse bands Texels eigen "Sam & the Tubman" begon. Vergeleken met de bands waren DJ Marco van Sambeek en drummer Marcel Buijsman wellicht een wat vreemde eend in de bijt, maar de opkomst van dit duo dat hier al eerder optrad, werkte tijdens het vallen van de duisternis als een magneet op het podium.
De stemming zat er tot over de oren in
De Waaler arena schudde tot middernacht, waarna het voor de bezoekers inpakken en wegwezen was en zich een grote uittocht voltrok. Tevreden gezichten ook bij de pachter van de horeca, de organisatie. De inzet van tientallen vrijwilligers - onder wie menig oudgediende - sprak boekdelen. Dat de volgende morgen om 10:00 uur alweer een man of veertig present was om op te ruimen zegt veel over de betrokkenheid.
Verslag Gerard Timmerman