Ongezoutem
Toerismedreiging
Wat een teleurstelling. De afgelopen dagen heeft menig varkentje het loodje gelegd. Desondanks was er geen BBQ-voer meer te krijgen. Hamburgers, worstjes, spareribs en speklappen gingen voor woekerprijzen over de toonbank. Het was maar goed dat er drie boten paraat lagen, want de toeloop was enorm. Na dagenlang schaapscheerderskou te hebben geleden, zou het wel eens 25 graden kunnen worden. En dat op Texel! Scholieren gingen massaal spijbelen, baaldagen werden opgenomen, schoonmoeders werden uit de kast gerukt om op baby's en honden te passen. Gewapend met zonnebrandcrème, bikini en een thermosfles rosé, kon het feest beginnen. De toerismedreiging op Texel was opgevoerd tot het hoogste niveau. Heel Nederland trok naar ons eiland, om mee te mogen maken dat de zomer dit jaar rond 20 juni zou vallen. En inderdaad. Het werd 25 graden. Dertien graden 's morgens en 12 graden 's middags. Wat een sof. Je waaide bekant uit je hemd. En koud dat het was. Ik heb elke dag de kachel aan gehad. Moord en brand wordt er geschreeuwd. Dat de natuur aan het veranderen is. Dat iedereen van het gas af moet, te beginnen met verwarde personen en Diederik Samsom, voor zo ver dat niet hetzelfde is. En dan dat gezeur van die Annie dat het klimaat van Texel vergelijkbaar is met dat van Bordeaux. Terwijl het daar wel mooi 25 graden is. 's Nachts. Maar eigenlijk is het zo dat we ons lelijk in de luren hebben laten leggen door de voorspellingen. Er werd alleen maar voorspeld dat het wel eens prachtige dagen zouden kunnen gaan worden. Maar ze zaten er goed naast. Annie roept op te stoppen met die flauwekul.
Doe de kalender de deur uit en luister niet naar het weerbericht. We nemen dat weer gewoon voor lief. We laten ons niet gek maken, want praten over het weer is de grootste nepinformatie. In het leven geroepen door de commercie. Hoewel, de langste dag is achter de rug. De dagen worden weer korter… Over een half jaartje zit de Kerst er bijna op. Manlief verheugt zich nu al op het menu voor tweede kerstdag. Elke week schept hij een bord vol sperziebonen op, maar met Kerst moeten ze mooi in het gelid liggen, met een plak spek eromheen. En dan noemt hij ze haricots verts. Het culinaire hoogtepunt wordt voor hem bereikt als er dan ook nog een stukje varkenshaas bij ligt, met een champignonsausje. Uit een pakje. Heerlijk! Verschrikkelijk, help me. En dit jaar hebben we maar liefst vijf van die dagen achter elkaar. Ik moet er niet aan denken. Hoewel. De kans zit er natuurlijk dik in dat het prachtig weer gaat worden. Ik ga snel de lange termijn weersverwachting er bij pakken. En de varkens die we te veel geslacht hebben? Die voeren we gewoon aan de varkens.
Annie@texelsecourant.nl