Ik noem het geen werk maar passie
Wat is je favoriete plek op Texel?
Op Texel heb ik meerdere plekken waar ik graag kom, het is net waar ik behoefte aan heb. Vrienden zitten over het hele eiland of ik kies voor een hapje aan de bar bij één van mijn horecacollega's om te brainstormen of een goed gesprek. Wil ik gewoon een rondje op mezelf, dan ga ik met de hond naar het strand of een rondje in het bos. Elk deel van Texel heeft zijn eigen charme net zoals de seizoenen. Het eiland heeft voor veel momenten een plekje om op te zoeken.
Geboren en getogen op Texel?
Ondanks de twijfel die mensen soms hebben, ben ik geen Texelaar. Ik ben geboren in Groningen. Mijn ouders wonen nog in mijn geboorteplaats Garnwerd waar ik ben opgegroeid met mijn jongere broertje Rick.
Wat voor werk doe je?
Kleinschalig samenwerken en niet in je eentje groot worden
Horeca, ik heb mijn eigen restaurant "Vibes Foodbar" in de Weverstraat in Den Burg sinds een half jaar. Zelf noem ik het geen werk, want voor mij is het eigenlijk een stukje passie die je wilt uitvoeren. Als je voor jezelf begint, is dat een keuze waar eigenlijk geen begin- en eindtijd voor staat. Ondanks de openingstijden ben je continu bezig om te streven naar je ideaalbeeld. Mensen stappen binnen en voelen, zien en beleven de reflectie die jij legt in je zaak. Dat doe je eigenlijk 365 dagen in het jaar. Noem je het werk, dan ga je regelrecht naar een burn-out toe, noem het daarom een dagelijkse passie die je volbrengt met je collega's. Zonder het team sta je stil.
Hoe ben je in de horeca terecht gekomen?
Op mijn zeventiende had ik genoeg van de omgeving om me heen en heb ik gesolliciteerd voor een baan op De Krim. Van daaruit kreeg ik kans na kans in de horeca door mijn doorzettingsvermogen, juiste mentaliteit en de juiste mensen om je heen. Nu meer dan twaalf jaar later en terugkijkend heb ik veel mooie projecten mogen doen in bijna elk dorp op Texel waardoor je veel eilandbewoners, ondernemers en nieuwe vrienden leert kennen.
Wat doe je verder zoal op het eiland?
Buiten de horeca om doe ik al meer dan tien jaar vormgeving voor mijn eigen bedrijfsuitingen of voor vrienden. Dat begon tijdens mijn tijd bij de J'elleboog waar ik samen met een tof team feesten organiseerde. Als het me lukt, probeer ik het bos of het strand op te zoeken.
Wat moet er vooral blijven zoals het is?
Allereerst de kansen die je krijgt en het vertrouwen van de mensen om je heen. Maar gericht op Texel algemeen is er in twaalf jaar veel veranderd. Wat moet blijven, is de ambacht en kleinschaligheid. Het mag zeker hip zijn en functioneel maar niet groots, opschalend of monopoly. Zo houd je de concurrentie in stand en het niveau hoog in kwaliteit en diversiteit. Laten we kleinschalig samenwerken in plaats van in je eentje groot worden.
Wat zou er op Texel anders mogen?
Allereerst denk ik zeker dat we nu bezig zijn om overal geld op te verdienen. Ergens logisch want een eiland onderhouden met de aantallen die we elk jaar weer verwachten gaat niet zonder onkosten. Maar ik denk dat er veel geld verloren gaat in de verkeerde beslissingen of eenvoudige oplossingen zodat we kort en krachtig veel geld genereren maar het is niet functioneel. Het siert niet meer dat eilandgevoel waarvoor ik ooit naar Texel ben gekomen.
Wat is er zonde aan Texel?
We spreken teveel de doelgroepen 'families' en 'ouderen' aan in verhouding tot andere doelgroepen. Begrijp me niet verkeerd, het heeft ons op het eiland een bepaalde flow gegeven om over het hele jaar toerisme te ontvangen. Alleen mis ik een beetje de uitdaging, het wordt allemaal een beetje oubollig. Hoe vaak ik de vraag niet krijg van mensen tussen de 20-40 op zoek naar gezelligheid en vertier. Ik zie dat wij op het eiland geen kansen krijgen om interessante festivals te kunnen ontwikkelen, prachtige evenementen verdwijnen en de muziek gaat naar een b klasse omdat de risico's te groot zijn om te dragen. Aan het initiatief ligt het zeker niet! Alleen wordt er uit hogere hiërarchie gekozen om bepaalde kant op te gaan die zorgt voor algemeen en safe. Daar zouden we op Texel nog een verschil kunnen maken. Op elk eiland spreekt een groot festival met wereldartiesten aan, het is jammer dat ondernemers die dit op Texel doen niet kunnen ontwikkelen. Zelf zou ik graag onderdeel willen zijn om eens samen te kijken naar mogelijkheden in plaats van praten in problemen.
Hoe ervaar je de mensen op Texel?
Vanaf de eerste jaren op het eiland kan ik alleen maar positief spreken over de mensen op Texel. Elk persoon heeft zijn verhaal en geeft een stukje mee van wat je vormt in je beleving van het eiland of je leven. Wat ik denk dat een Texelaar speciaal maakt, is dat ze met beide benen op de grond staan, hier en daar is op het eiland de wereld soms niet zo groot maar Texelaars leven wel werelds. Dat gaat terug naar wat een mens precies nodig heeft in een leven en dat lijkt misschien niet te beschrijven maar uiteindelijk gaat het om een stukje vriendschap, geluk, liefde en natuur. Het eiland is klein maar iedereen mag iets minder invullen voor een ander of op zoek zijn naar reuring. Praten doe je niet over elkaar maar met elkaar. Texel is een kleine samenleving waar het mogelijk is per direct effectief een verandering toe te kunnen passen. Wanneer wij met z'n allen een klein beetje meer doen voor elkaar maken we morgen al een groot aantoonbaar verschil.
Wat verdient meer aandacht op Texel?
Het waarborgen van de natuur op Texel. Waar in de hele wereld elke keer een stukje verdwijnt moeten wij oppassen dat wat we weghalen niet te herstellen is. Laten we niet uitdijen en gericht zijn op alleen maar meer. Er is een max aan toerisme en zeker ook aan horecagelegenheden. Ook in Den Burg worden de volgende stappen gezet met de Groeneplaats. Naar mijn mening is er genoeg op Texel. Geen verkeerde zet om door middel van bebouwing het rondje te creëren maar wellicht geeft het uiteindelijk toch leegstand door de verdeling die er ontstaat.
Volgende 'Eiland Van...'?
Eén van mijn grootste maten, Zino Tanod. Hij heeft veel in zijn mars en is oprecht een goed persoon waar je op kan bouwen. Hij heeft een duidelijke wil en ik ben erg benieuwd wat hij kan meegeven wanneer hij de kans krijgt om te spreken.