Germ Keuning bij de vijver in zijn tuin.
Germ Keuning bij de vijver in zijn tuin. Foto: Jeroen van Hattum

Meevaren op kotter sluitstuk inburgeren

Wat is je favoriete plek op Texel?

De Bleekersvallei. Mijn vrouw (Annemieke Boelkens) en ik lopen daar meestal 's morgens vroeg, meerdere malen per week. Dat doen we al jaren. Door de wisselingen van de seizoenen, maar ook door de verschillen per jaar blijft het boeiend. We genieten dan met volle teugen en we realiseren ons telkens weer hoe bevoorrecht we zijn dit mee te mogen maken.

Hoe ben je op Texel terecht gekomen?

Zo'n jaar voor mijn FLO (functioneel leeftijdsontslag red.)–wij woonden toen in Münster (Dld)- zijn we op zoek gegaan naar een huis in Nederland. Twaalf verhuizingen in bijna dertig jaar leverden geen voorkeur op voor een bepaalde plaats in Nederland. Wel wilden we beiden terug naar de kust. We zijn begonnen met alle kustplaatsen noord van Heemskerk. Daarna namen we ook Texel mee in onze overwegingen. We waren er ooit een weekend geweest, midden in de winter met heel veel sneeuw. Annemieke vond dat toen zo mooi dat ze zei: ik hoef Texel nooit meer anders te zien. Ondanks die uitspraak hebben we ons helemaal gefocust op Texel. Makelaars aangeschreven, een abonnement genomen op de Texelse Courant en tussen alle verplichtingen door van een behoorlijk druk bezette baan in Münster, zo nu en dan op en neer naar Texel. Helaas wilde het maar niet lukken. Onze redding kwam in de persoon van Bob Bakker. Hij kwam met de gouden tip dat onze huidige woning te koop kwam. Eind april 2000 het koopcontract getekend en op Koninginnedag verhuisd naar Texel. Tevens het begin van onze inburgering. We lazen al de Texelaar. Daarnaast kregen we al snel het boekje "Omgaan met Texelaars" en we bezochten meestal in het weekend De Balcken, wat een aangename onderbreking was van alle werkzaamheden die horen bij het verhuizen en het settelen. Als sluitstuk van mijn inburgering beschouw ik mijn week meevaren en "werken" op de TX 34. Texelaar word je nooit, maar Annemieke en ik zijn heel gelukkig op Texel en we hebben tot op heden nog geen minuut spijt gehad van onze keuze.

Texel is veilig en heeft schone lucht, maak daar gebruik van

Wat voor werk heb je gedaan?

Met lichting 66-4 kwam ik als dienstplichtige op bij de landmacht. Omdat het mij prima beviel als dienstplichtig vaandrig ben ik eerst Kort Verband Vrijwilliger geworden en daarna beroepsofficier. Ik heb gediend bij de infanterie (zandhaas) en ik ben met trots de drager van de groene baret (paracommando). Na vele functies in binnen- en buitenland ben ik in september 2000 met FLO gegaan. Daarna ben ik op verzoek vier jaar lid geweest van de Advies Commissie voor Vreemdelingen Zaken te Den Haag.

Wat heb je zoal aan activiteiten (gedaan) op het eiland?

Bestuurslid van het Tesselhuus, medeoprichter en bestuurslid van de zorgcoöperatie Texel Samen Beter en vrijwilliger bij TexelEnergie. Daarnaast heb ik een aantal hobby's: lezen, wandelen, fietsen en tuinieren, w.o. het renoveren van tuinen en het aanleggen van vijvers. Deze laatste activiteit is een beetje uit de hand gelopen. Samen met Annemieke heb ik zo'n vijftien vijvers aangelegd of gerenoveerd op Texel.

Hoe ervaar je de mensen op Texel?

De meesten zijn direct en hebben een no-nonsense mentaliteit. Dat spreekt me aan.

Wat moet er vooral blijven zoals het is?

Het unieke karakter van het eiland, de saamhorigheid en de veiligheid.

Wat zou er op Texel anders mogen?

De politieke besluitvorming gebaseerd op aannames, veronderstellingen en emoties in plaats van op feiten en verifieerbare waarheden. Het voorbeeld van de laatste jaren is de beddentelling. Hoopgevend is het akkoord van de nieuwe coalitie om met een integraal toeristisch toekomstplan te komen om de balans te vinden tussen toeristische slaapplaatsen en de draagkracht van de maatschappelijke ruimte. Daartoe zal er o.m. een beddentelling worden gehouden. Het wachten is op de uitvoering. Ik ben benieuwd! Ook een betere en eerlijke voorlichting voorafgaande aan de realisatie van plannen in het algemeen, is geen overbodige luxe en voorkomt weerstand achteraf.

Wat mis je op Texel?

Een vierde economische poot. Op dit moment wordt terecht veel aandacht besteed aan de vergrijzing en de daarbij behorende zorgvraag. Nieuwe opleidingen worden gestart, personeel wordt geworven en de huisvestingsproblemen worden aangepakt. Maar we zouden verder moeten gaan en alvast anticiperen op de toekomst. Maak van Texel een "zorgeiland" ,waar je kunt revalideren, kuren en onbekommerd oud kunt worden. Texel is veilig en heeft schone lucht, maak daar gebruik van en creëer zo extra werkgelegenheid.

Wat verdient meer aandacht op Texel?

De energietransitie. Texel energie neutraal in 2020 blijkt niet haalbaar. Daar kwam men wat laat achter. Inmiddels moeten we ook van het gas af en nog meer verduurzamen. De hoogste tijd om met ons allen de schouders er onder te zetten. We hebben Samsø als voorbeeld. In het nieuwe coalitieakkoord wil men de ambitie van 2008 actualiseren. Maar dat is niet genoeg. We zullen de discussie over windenergie opnieuw moeten voeren (anders zijn we veroordeeld tot de kerncentrale van Jeroen van Hattum) en m.n. de deelname van Texelaars daaraan. Als iedereen er voordeel van heeft, is de kans van slagen veel groter. Destijds is de TESO gelukt. Met het huidige team moet TexelEnergie ook lukken.

Wie verdient er een grote pluim op Texel?

Bob Bakker. Niet alleen voor zijn verdienste voor de Texelse gemeenschap, maar bovenal voor de wijze waarop hij Annemieke en mij heeft voorbereid op onze komst naar Texel, voor de manier waarop hij ons geïntroduceerd heeft in de Texelse gemeenschap en voor zijn jarenlange begeleiding en vriendschap. We noemen hem niet voor niets onze "godfather"op Texel.

Wat doe je over vijf jaar op Texel?

Dan hoop ik dat voor Annemieke en mij nog steeds geldt: "…. en zij leefden nog lang en gelukkig op hun geliefde eiland Texel".

Volgende 'Eiland Van...'?

Hans Jongedijk. Hij weet veel over de scheepvaart- en visserijgeschiedenis van Texel. Leest veel historische boeken en is een begenadigd verteller. Dat blijkt ondermeer in Kaap Skil waar hij als vrijwilliger werkt. Als hij op z'n praatstoel zit, hangt het gehoor (jong en oud) aan zijn lippen.