Steeds wordt nieuw stukje Texel onthuld
Favoriete plek?
Ik woonde net op Texel en fietste voor het eerst de Hoge Berg over. Ik wist niet wat ik zag; de glooiing, de tuinwallen, de schapen die daar grazen, schitterend. In de loop der jaren zijn er meer plekken mij lief geworden. Het puntje van de Hors die overgaat in de Mokbaai bijvoorbeeld. Door de maffe stroming daar is er altijd wat te zien. Laatst wel een uur zitten kijken naar een jagende zeehond en duikende aalscholvers. Vorig jaar vond ik daar een houten rib van een schip, waarschijnlijk uit de VOC-tijd.
Hoe ben je Texel terecht gekomen?
Zo'n 15 jaar geleden ging ik werken op De Noordkroon. Destijds nog een melkschapen en -geitenboerderij met bezoekersfunctie. Een baan met dier en mens, mooi.
Werk?
Sinds vier jaar ben ik boerderijmedewerker op de Novalishoeve. Samen met 'de boerenploeg' - clienten die op de Novalishoeve werken en soms ook wonen - de koeien, schapen, varkens en alles wat daarbij hoort, verzorgen. In de zomer veel in de weilanden en op de akkers, in de winter het stalwerk. Ook weer een baan met dier en mens, ook weer mooi. Daarnaast werk ik in het seizoen bij Ecomare als educatief medewerker. Een goede combinatie; enerzijds de beslotenheid van de landerijen van de Novalishoeve, anderzijds de weidsheid van het wad, Slufter en strand.
Scala van mensen maakt wonen op Texel levendig
Naast het werk?
Texel heeft veel onverwachte dingen te bieden waarbij ik graag aanhaak! Zo heb ik mee gebreid aan de kaart van Texel die aan het plafond van Kaap Skil hangt. Ook heb ik meegedaan met Jesus Christ Superstar, in het koor en in de productie. Een onvergetelijke ervaring. Ook boeiend was het meehelpen bij de opgravingen in Den Burg afgelopen najaar. Aankomende zomer hoop ik het zeezwemmen weer op te pakken. Vanwege een schouderblessure was dat een tijd niet mogelijk en ik heb het echt gemist. De beweging en inspanning, de beleving van de zee maar ook de nazit met medezwemmers: lekker een bakkie hete thee bij het Waddenstrandje. Ondertussen kletsen en staren over de Waddenzee: een vakantie in een avond.
Mensen op Texel?
Toen ik op Texel kwam wonen, moest ik enorm wennen aan de directheid en de taal. Maar wat mij ook opviel en nog steeds opvalt, is dat ook tijdens het hoogseizoen er toch een soort van ontspannenheid de boventoon voert.
Natuur op Texel?
Texel blijft mij verrassen! Je zou denken dat na 15 jaar hier wonen je het allemaal wel weet maar niets is minder waar. Natuur en cultuur zijn hier onlosmakelijk met elkaar verbonden en steeds wordt er weer een stukje nieuw Texel onthuld. Veel mensen hier zijn bezig met weer een ander stukje Texel en weten daar boeiend over te spreken. Bijvoorbeeld de lezing van Ineke Vonk en Ina Schrama over de Texelse walvisvaarders was zo'n nieuwe onverwachte kijk op de geschiedenis. Of met een geoloog een hele dag over het eiland toeren en ondertussen allerlei sporen van de ontstaansgeschiedenis ontdekken. De rondleiding in de dijkdoorsnede bij Oudeschild was ook verbazingwekkend, de oude dijken lagen er nog! Sindsdien kijk ik met andere ogen naar die dijk. Maar ik kan ook erg genieten van de natuur der seizoenen; boerenzwaluwen die terugkeren, de kikkers in onze sloten, de bloeiende akkerranden of de koeien in de wei.
Blijven zoals het is?
De diversiteit van de mensen die hier wonen. Texel heeft enorm veel verschillende beroepsgroepen; van boeren tot wetenschappers, van vissers tot docenten middelbare school, van antroposofen tot musici, enzovoort. Een enorm scala van mensen met een andere blik op de wereld en elkaar. Dat kan ook wel eens onenigheid opleveren maar het maakt het wonen op Texel levendig.
Wat mag anders?
Als er een klein stukje IJssel op Texel zou stromen, is het eiland compleet. Ik ben langs de IJssel opgegroeid en een wandeling langs de IJssel is vaste prik als ik daar weer ben.
Goede herinnering?
Een superinteressante en een stinkende herinnering is het uitbenen van de potvis die in december 2012 dood op de Razende Bol aanspoelde. Nog nooit heb ik zo'n enorm, imposant dier gezien! Ecomare wilde graag het skelet hebben maar daarvoor moest eerst tonnen aan vet en spieren weggesneden worden. Ik was een van de vrijwilligers die meehielp. Drie dagen lang met de laarzen in het walvisblubber gestaan. Ik ben nog nooit zo vies geweest, heb nog nooit zo gestonken maar wat was dat interessant! Een unieke ervaring, ....dacht ik. Want afgelopen zomer spoelde die dwergvis bij paal 17 aan en mocht ik weer meehelpen uitbenen, weer fantastisch. Wat mij vooral interesseert is hoe zo'n dier er van binnen uitziet en waarom dat zo is. In feite maakt het mij niet uit welk dier het is maar de walvissen waren natuurlijk wel uniek. Die zwemmen niet rond in de IJssel.
Zonde aan Texel?
Het zou vreselijk zijn als Ceres niet meer voor wandelaars toegankelijk zou zijn. Kan ik mij echt druk om maken.
Grote pluim op Texel?
Maar één pluim? Mogen het er ook twee zijn, of twaalf? Vooruit, laat ik hem geven aan de mensen die de Waanzin elk jaar weer organiseren. Een topprestatie! Of nee, ik geef hem aan de initiatiefnemers die Jesus Christ Superstar wisten te realiseren, ongekend!....nee wacht, ik geef hem aan het NET (natuur excursies Texel), vrijwillige gidsen die jaarlijks veel mensen op een mooie manier Texel laten beleven. Een pluim is onmogelijk, Texel kent enorm veel vrijwilligers op ontelbaar gebied. De pluim is dus voor hen.
Goed gesprek?
Met een bewoner uit de tijd van de mammoeten. Ben erg benieuwd hoe het leven er toen uitzag, maar ik vraag me af of we elkaar kunnen verstaan.
Wat doe je over vijf jaar op Texel?
Hetzelfde wat ik nu doe: fijn werk, prettig wonen en lieve vrienden om mij heen.
Volgende 'Eiland Van...'?
Ellen van Straaten. Ik heb haar destijds leren kennen op Sint Donatus. Ze is lekker to-the-point en ze is een interessante, ondernemende vrouw.