Wat ik zeggen wou
Politiestaat?
Ik ben Dirk Hanschmidt. In 1956 kwam ik, net 17 jaar, met vier vrienden gepropt in een Fiat 500 de eerste keer naar Texel. Vele vakanties op Texel volgden. De toenmalige Texelaar was vriendelijk en recht door zee, ging zijn eigen gang en was vredelievend. Dat trok mij aan. In 1985 vestigde ik mij aan de Muyweg, werkte als ZZP'er op het hele eiland en renoveerde de hele stolp van fundering tot dak. In onze buurt hadden we goede vrienden en vierden samen gezellige feestjes. Het was een mooie tijd.
In 2004 raakte ik door een spierziekte gehandicapt en kon ik ook het dak niet meer op. In 2015 lekte regenwater in de woning (Oud 's Hertogenbosch). Als klant van de WMO-afdeling van de gemeente Texel vroeg ik hulp voor een provisorische reparatie van het dak over het woongedeelte. In de werkplaats van de gemeente had ik dekzeilen en platen ontdekt. Helaas kreeg ik nul op het rekest. Het verval van de stolp ging door, geld voor reparatie ontbrak. De eigenaar van het pand, New York Money Market Investment Fund, repareerde niets. Het huis is nu niet meer bewoonbaar en door dwangsommen van de gemeente woon ik sinds december 2017 tijdelijk in een caravan op het erf.
In 2016 hebben anonieme verklikkers bij de gemeente twee meldingen over mijn woning ingediend. Op 29 september van dat jaar stonden twee handhavers voor de deur met de mededeling dat de gemeente de eigenaar in de VS wil dwingen het pand te repareren. Ik heb vrijwillig mijn hele woning en het erf getoond en er zijn foto's gemaakt. Een maand later wilde dezelfde handhavers de houtconstructie van de stolp van binnen controleren. Ik heb hen de toegang geweigerd, omdat inmiddels was gebleken dat de eigenaar in de VS met de Nederlandse wetten niet gedwongen kon worden tot reparatie.
Tussendoor kwam een aardige wijkagent langs. Hij beweerde dat de gemeente van plan is mij onder politiedwang naar de GGD te brengen, om mijn geestelijke bekwaamheid te testen. Om me daarna in een kamertje in de Gollards te stoppen. Na een lang gesprek heeft de politie de gemeente gerapporteerd dat met mijn hoofd niets mis is.
Op 2 december 2016 kwamen, in mijn afwezigheid, vijf handhavers en twee agenten met een machtiging van de burgemeester bij het pand. De officiële opdracht was de binnenkant van de schuur op instortingsgevaar te controleren. Het doorknippen van het hangslot op de deur duurde geen minuut. Maar daadwerkelijk hebben ze een "geheime" opdracht uitgevoerd. Met inzet van een slotenmaker hebben ze twee hardhouten deuren in de woning vernield en hebben 50 minuten lang mijn huis doorzocht, in al mijn privéspullen en papieren gesnuffeld en mogelijk hebben ze tientallen foto's genomen. Zonder iets illegaals te hebben gevonden of in beslag te nemen zijn ze vertrokken. Dit was de werkelijke opdracht, in de schuur zijn ze haast niet geweest. Ze wilden alles van mij weten. Dat weten ze nu. De rommel die ze achterlieten mocht ik zelf opruimen.
De Commissie Bezwaarschriften heeft geoordeeld dat er noodzaak noch urgentie was voor deze inbraak. Momenteel ligt de zaak bij de rechter. Op 12 december 2017 zijn er opnieuw handhavers – nu zonder machtiging van de burgemeester – op mijn erf geweest. Zij hebben mogelijk gebruik gemaakt van de derde sleutel die de gemeente heeft achtergehouden en opnieuw in mijn spullen rondgesnuffeld. Ik heb nieuwe sloten gemonteerd en laat camera's voor bewijsvoering ophangen.
Deze manier van handhaven en leugens gebeurt onder verantwoordelijkheid van het college van b en w en de zittende politieke raadsleden. Hebben deze hoge heren hun ambtelijk apparaat – de handhavers - wel onder controle? Verandert Texel met deze grove wijze van handhaven en opsporen in een politiestaat? Hebben de machthebbers nog oog voor mensenrechten en waardigheid?
Dirk Hanschmidt,
Oud 's Hertogenbosch, Muyweg.
Naschrift redactie:
We hebben het college van b en w uiteraard om een reactie gevraagd. Dat reageerde als volgt: "In verband met de privacyregels kan en mag de gemeente hier niet inhoudelijk op reageren."