Van creatieve banketbakker tot kunstschilder
In De Hoeksteen in Den Hoorn is in maart en april een tentoonstelling ingericht met schilderijen van Wolfgang Benecken.
Het is geen toeval dat Benecken op Texel exposeert, met zijn vrouw viert hier hier al sinds 1984 vakantie. "Vrienden zeggen wel eens: 'Daar is toch niets loos.' Inderdaad, daarom komen wij hier zo graag." Toen hij Chris Peters, koster van het Hoornder kerkje, eens sprak, was de tip dat hij zijn kunst kon exposeren in De Hoeksteen niet aan dovemansoren. Zijn kunst valt lastig in één stijl samen te vatten. Abstract is het in ieder geval niet. "Ik schilder altijd figuratief." Maar vorm en techniek wisselen. "Als ik iets zie en denk: daar kan ik iets van maken, dan begin ik te schilderen." Zoals hij ooit ter plekke het Hoornder kerkje wilde vastleggen. "Ik was in een weiland aan het werk. Daar deden ze ook aan boerengolf. 'Kijk', zeiden ze, 'hij schildert'. Toen begon het te regen en te waaien en heb ik alles snel ingepakt. Niet snel genoeg, door de regen was de verf al uitgelopen. Sindsdien maak ik eerst foto's en werk het daarna thuis uit.'
"Ik was eens op Sardinië. De mensen kwamen uit de bergen naar beneden om drinkwater te halen. Dat is toch armoede. Het heeft me geïnspireerd, de vormen die ze daar gebruiken heb ik verwerkt in mijn schilderij (het werk rechts op de foto). Maar ook de Slufter bracht zijn penseel in beweging, zoals hij allerlei inspiratiebronnen heeft.
Schilderen doet hij nu een jaar of tien. "Sinds mijn pensioen, ik heb het mezelf aangeleerd. Het creatieve heeft er altijd wel ingezeten. Mijn beroep was banketbakker. Van de taarten die ik bakte maakte ik door gebruik van allerlei kleuren en vormen ware kunstwerkjes. Die werden opgegeten, mijn schilderijen blijven."