Natuur is in Slufter aan het boetseren
Favoriete plek
Mijn favoriete plek is De Slufter - ik noem het gekscherend "onze voortuin". Het is voor mij een landschap zoals ik mij "In den beginne" van het scheppingsverhaal voorstel. Het leven op de grens van land en water heeft hier een unieke en boeiende dynamiek. De kreek die zich niet in voorspelbare banen laat dwingen, die voortdurend aan de wandel gaat, de krachtige stroming van de zee... Door het spel van water en zand ontstaan elke keer weer nieuwe stromingspatronen. In mijn beleving is de natuur hier continu aan het "boetseren" en het resultaat is altijd opnieuw van een grote ongerepte schoonheid. De stand van de zon zorgt daarbij steeds voor verrassende beelden. Als ik bij de monding van de kreek sta met een blik over zee, dan geniet ik van de weidsheid en het vervagen van grenzen. Het geeft me een gevoel van vrijheid.
Geboren en getogen
Ik ben in Duitsland aan de Oostzee geboren en aan het Bodenmeer opgegroeid. Ik heb op verschillende plaatsen in Zuid-Duitsland gewoond, meestal in een landelijke omgeving. Mijn man, schilder Niek Welboren, heb ik tijdens een stage in Schotland ontmoet en dat heeft mij naar Texel gebracht. Ik wist toen niet eens waar Texel lag, wel had ik daarvoor al de droom van leven op een eiland. Daarbij dacht ik meer aan Groot-Brittannië of Skandinavië. Sinds maart 1994 mag ik mezelf een gelukkige "Ei(er)lander" noemen.
Werk
Ik heb onder andere een professionele opleiding als keramist gevolgd en boetseer beelden van klei, voor opstelling binnen en buiten. De zee is daarbij mijn belangrijkste bron van inspiratie. Ik maak vooral schelp- en stromingsvormen, waterwezens en symboolstenen. Daarnaast geef ik cursussen en kleinschalige workshops. Samen met Niek exploiteer ik de Eiland Galerij met de bijbehorende beeldentuin.
Naast het werk
Het werk in het atelier, het onderhoud en het ontvangen van bezoekers in de Eiland Galerij is een fulltime bezigheid. We zijn er met z'n tweeën zo goed als zeven dagen in de week mee bezig. Er is dus bijna geen scheiding tussen werk en privé. Wel volg ik al jaren yogalesssen in de Aleph en houd ik van wandelen, fietsen en tuinieren.
'Dag van onthaasting' of 'Dag van Texelse duurzaamheid'
Mensen op Texel
Ik ken een hoop gedreven, ondernemende en veelzijdige Texelaars. Mensen hier laten zich niet imponeren door standsverschillen en zijn vaak direct in hun benadering. Sommige Texelaars hebben volgens mij wel het idee dat veel regels alleen voor de gasten zijn gemaakt...
Blijven zoals het is
Het eiland van rust en ruimte, waar onze VVV reclame voor maakt, moet herkenbaar blijven! Texel moet zijn eilandkarakter blijven koesteren en zich onderscheiden - het is meer dan een verlengstuk van Noord-Holland. De leefruimte van eilanders (van alle leeftijden) moet worden gerespecteerd en ondersteund. Niet alles moet worden bepaald door het toerisme.
Wat mag er anders
Ik ervaar het eiland als zeer autogericht, de verkeersstroom op de Postweg is intens. Ik wens me meer openbaar en alternatief vervoer. Meer ambitie en praktische aanpak voor het behoud van het unieke karakter van het eiland. Veel recente ontwikkelingen staan haaks op het streven naar duurzaamheid.
Goede herinnering
Een blij huwelijksfeest in ons gebouw met onder andere een tocht met de Jan Plezier van Arie Kikkert in De Slufter. Oude ooms en tantes, neven en nichten waren van ver gekomen. Het was de enige keer, dat onze Duitse en Nederlandse families elkaar hebben ontmoet. Een bejaarde tante liep voor het eerst van haar leven met blote voeten in het zand en was blij als een kind. Het deed mij deugd, dat iedereen zich zo goed vermaakte en dat we ze enthousiast konden maken voor ons eiland.
Zonde aan Texel
Rust staat niet hoog in het vaandel. Ik mis een ouderwetse zondagsrust. Eierland is verworden tot meer "herrie hodie" dan 'Herie Hodie'. Een voorbeeld: het blijft voor mij onbegrijpelijk, dat er in Noord-Holland geen vergunningen zijn afgegeven voor motorcrossterreinen en dat Noord-Hollanders daarom naar Texel komen om te crossen. De verkeersstroom en de onrust wordt onder andere door dit soort activiteiten steeds groter.
Natuur op Texel
Natuur op Texel beleef ik voor een groot gedeelte als een door mensen gemaakt en voor iedere behoefte ingedeeld landschapspark. Ondanks deze typering geniet ik wel van onze veelzijdige en inspirerende leefomgeving.
Grote pluim op Texel?
Marc van Rijsselberghe en zijn medewerkers voor hun "zilte revolutie". Hun werk ontstijgt het kenmerk van Texelproduct en trekt veel grotere kringen in de wereld. Het is hoopgevend en knap om met de door hen ontwikkelde teelt van zilte aardappelen en zilte groenten iets aan de voedsel- en landbouwproblemen te kunnen doen.
Wat mis je op Texel?
Het eiland biedt mij alles wat ik voor mijn leven belangrijk vind. Vanzelfsprekend is contrast af en toe welkom. Minimaal eens per jaar wil ik naar mijn oude Heimat aan de Alpenrand en de bergen weer zien. En een dag in de grote stad met een boeiende kunstexpositie of een mooi museum is een welkome afwisseling.
Een dag burgemeester?
Ik zou een autovrije zondag invoeren en als alternatief vervoer paardenkoetsen laten rijden. Het zou een "Dag van de onthaasting" of een "Dag van de Texelse duurzaamheid" kunnen zijn.
Over vijf jaar
Hopelijk mag ik mij hier dan nog steeds als kunstenaar verder ontwikkelen en mogen we ook dan nog lekker doorgaan met ons "Kunsteiland in de Polder". Over vijf jaar vieren we 45 jaar Kunst in Eierland!
Volgende 'Eiland Van...'?
Dat is Riet de Ridder. Riet is een echte Eierlandse, een creatieve en sociale vrouw. Ik proef bij haar een grote verbondenheid met haar geboortegrond. Haar handen "zitten nooit stil" zoals ze zelf zegt. Voor mij is zij een authentieke eilander.