Sprong van rijdende vrachtwagen redde leven van Cor Kievits
Een sprong van de vrachtwagen betekende op 6 april 1945, bij het uitbreken van de Georgische Opstand, voor Cor Kievits het verschil tussen leven en dood.
De destijds 18-jarige Kievits ontkwam die dag aan executie door de Duitse bezetter en kreeg daarmee een leven van nog meer dan zeventig jaar voor zich. Maandag 1 januari overleed hij op 91-jarige leeftijd in Amstelveen.
Kievits was de laatste van de vier Texelaars die op 6 april 1945 aan executie door de Duitsers wisten te ontkomen. Tien andere Texelaars, eveneens opgepakt die dag en afgevoerd met dezelfde vrachtwagen naar de Joost Dourleinkazerne, hadden minder geluk. Zij werden na aankomst op de Mok allen doodgeschoten als vergelding voor het uitbreken van de Georgische Opstand.
Cor Kievits werd geboren op 3 juni 1926. Hij was een zoon van schoolmeester Henry Kievits en Anthonia (Toni) Ran die van Texel kwam. Vader Henry was tijdens de oorlog actief in het verzet, werd verraden en kwam om het leven in een concentratiekamp. Cor Kievits zat in 1945 ondergedoken in Den Burg om te ontkomen aan tewerkstelling in Duitsland. Op vrijdag 6 april gaf hij gehoor aan de oproep van Loladze, commandant van de in opstand gekomen Georgiërs, dat Texelaars zich bij Texla moesten melden. Op weg naar Texla werd de jonge Kievits op de hoek van de Gravenstraat en de Molenstraat opgepakt en op de vrachtwagen gezet. Tussen Spyk en Sint Anna wist hij te ontsnappen toen een paar Duitsers even niet opletten. Theo van Heerwaarden, Wim Bakker en Wim Mulder sprongen eveneens bijtijds van de vrachtwagen.
In 1946 werd Kievits boordwerktuigbouwkundige bij KLM en dat bleef hij veertig jaar lang tot zijn pensionering in 1986. In 1954 ontsnapte hij voor een tweede keer aan de dood toen de Constellation Lockheed Triton, waar hij op vloog, in Ierland kort na de start in de rivier de Shannon stortte. Daarbij kwamen 28 mensen om het leven. Kievits werd opgevangen in een hotel en leerde daar zijn vrouw kennen met wie hij trouwde.
in 2004 onthulde de oud-Texelaar samen met Van Heerwaarden het monument bij de Mok ter herdenking van de tien doodgeschoten Texelaars. Hij was sindsdien een trouw bezoeker van de herdenkingen bij het monument. Bij de plaquette met de namen van de tien Texelaars liet hij zich ooit ontvallen "dat zijn naam daar ook had kunnen staan". Dat gebeurde niet, dankzij één enkele sprong van een rijdende vrachtwagen.