Afbeelding
Foto: Job Schepers

@txl

Nieuwe ronde,

nieuwe kansen

2017 zit er alweer op. Zo aan het einde van het jaar denk je toch altijd even terug aan wat er zoal passeerde. Persoonlijk was 2017 toch vooral het jaar van pieken en dalen. Hoogtepunt was voor mij het winnen van de Prijs voor de Nieuwsbladfotografie in april. Een 'lucky shot' gemaakt met mijn telefoon ten tijde van de strandingen van de potvissen het jaar ervoor. Het dieptepunt sloot hier eigenlijk naadloos op aan. Want het artikel over mijn gewonnen prijs liet ik trots aan mijn moeder zien op de intensive care van het UMCG in Groningen, twee weken voor ze overleed. Wat was ze trots. Uiteraard had ik de prijs zo ingeruild voor het genezen van mijn moeder, maar helaas heb je dit soort dingen niet voor het kiezen.

Het gemis van je moeder verdwijnt niet en zeker met de feestdagen zijn er toch een paar momenten dat je het hier even moeilijk mee hebt. Dankbaar voor de momenten die je samen gehad hebt, dankbaar voor het afscheid dat we in alle rust hebben kunnen nemen. "Ik ga je niet meer missen, maar ik hou heel veel van je", was één van de laatste dingen die ze tegen mij zij. Dat pakt niemand je meer af. 2017 was ook het jaar van twee stukgelopen relaties. De één na negen jaar, de ander al na drie maanden. De eerste was mijn keus, de ander werd gemaakt. Hoewel beide breuken niet leuk waren, brengen ze ook weer wijsheid. Je kun niet verdrietig zijn als je niet liefgehad hebt. Met Josefien heb ik nog heel goed contact en we weten beiden dat er ruzie ontstaan was als we wel samen waren gebleven. Dat we geen ruzie hebben als exen, leidt nog wel eens tot verbaasde gezichten als we samen opduiken in de kroeg.

De breuk met Denise was evenmin een pretje, maar we zagen beiden wel in dat het uiteindelijk niet zou gaan werken. Dan kun je de pleister er maar beter meteen aftrekken. Toch ben ik heel blij dat ik haar heb leren kennen en weet dat - als de wonden iets geheeld zijn - we er vrolijk om kunnen lachen. Treur niet om wat geweest is, glimlach om wat het was. Op naar een mooi 2018.

Job schepers