Ongezouten
Tostilaan
De tijd van onbezorgdheid is voorbij. Wat zeg ik, wat nu gaande is, is de onschuld voorbij. En dan hebben we het, voor de goede orde, over het afsteken van illegaal knalvuurwerk. Dat is een puur misdrijf geworden. Doden, gewonden, agressie jegens hulpverleners, branden. Hoera, Holland 'viert' oud en nieuw. Gelukkig is het Nederlands Genootschap van burgemeesters bezig met de komst van een totaal knalverbod. Geldend voor het hele land, dus ook op Texel. Want met zo'n halfzacht verbod dat je alleen op sommige plekken geen vuurwerk mag afsteken, los je niets op. Annie is benieuwd wat er uiteindelijk van terecht komt. En wat die vergane onschuld betreft en die onbezorgdheid, dat lijkt ook op te gaan voor het Texelse leger van columnisten. Onlangs is bekend geworden dat maar liefst twee columnisten van de krant hoog genoteerd staan bij de gemeenteraadsverkiezingen op 21 maart. Het zou zo maar kunnen dat zij, behorend tot de patatgeneratie, worden gekozen. En dan moet de gemeente dus inderdaad gaan nadenken over een overdekte steppenstalling. Helemaal nieuw is dat fenomeen trouwens niet, want Jaap Vlaming, het vertrekkend GL-boegbeeld, kwam jaren op de step naar het gemeentehuis. Wat eens een unicum bleek, wordt straks gemeengoed. Maar ja, dan kunnen ze wel dat liedje van Wim Sonneveld gaan zingen van op de step en ik ben zo blij dat ik hem heb, maar dan ben je er nog niet. Want valt deelname aan de gemeenteraad wel te rijmen met het schrijven van columns? Dat wordt een moeilijke, want hoe objectief ben je dan nog. Dat is de kwestie. En als we het hebben over de kip en het ei, is de vraag of ze op basis van hun stukkies in de krant aangeschoten wild zijn geworden voor de politiek. Of andersom. Of zijn ze wellicht overstag gegaan door de wijze waarop de gemeente meegewerkt heeft aan de komst van de Tostilaan? Annie vraagt zich af of het bijvoorbeeld ook puur toeval is dat twee andere columnisten tevens trouwambtenaar zijn. Of is het klaarblijkelijk zo dat schrijven voor de krant een springplank is voor een flitsende maatschappelijke carrière. Dan is Annie kennelijk in het diepe gegooid in een zwembad waar de stop is uitgetrokken. Niemand wil mij hebben. En dat terwijl ik toch genuanceerd uit de hoek kom. Ik ben van mening dat die columnisten een goede weergave geven van hetgeen plaatsvindt op Texel. We zijn immers multifunctioneel. En om de touwtjes aan elkaar te kunnen knopen, hebben, vooral vrouwen, vaak wel drie verschillende banen. Die columnisten zijn niets meer of minder dan een afspiegeling van de Texelse samenleving. Dat moeten we koesteren in plaats van de kop indrukken. Ik kan niet wachten op 2018!
Annie@texelsecourant.nl