Samen optrekken in moeilijke levensfase
Favoriete plek
Ik vind heel Texel mooi en heb eigenlijk geen favoriete plek, maar als ik er een zou moeten kiezen zou het de Georgiëweg zijn. Daar loop ik dagelijks met ons hondje een keer of vier. Het is steeds hetzelfde en toch telkens anders, ieder seizoen en elk weertype kleurt het landschap anders in.
Ik ben geboren in het huisje tegenover de plek waar tot voor kort watergemaal "Dijkmanshuizen" stond en ben het jongste kind van Anneke Alkema en Kobus Kalf. We woonden er wel wat afgelegen, maar dat heb ik nooit als vervelend ervaren. Wel herinner ik mij dat ik weleens wenste dat de "School met de Bijbel" in het gemaal was gevestigd, want de dagelijkse fietstocht naar Oosterend en terug was 's winters best wel lang, vooral vanwege het feit dat je vaak twee keer per dag tegenwind had omdat de wind weer eens gedraaid was.
Werk
Hekken op haven dicht en afgesloten van buitenwereld
De laatste jaren werk ik eigenlijk alleen nog in huis: koken, wassen, schoonmaken enz. Mijn CV is niet erg lang: ik heb twee jaar op het gemeentehuis gewerkt en na mijn trouwen met Dries de boekhouding gedaan van ons loodgietersbedrijf, de eerste jaren met m'n schoonmoeder, daarna alleen, toen een paar jaar met m'n schoondochter Debbie en de laatste jaren met m'n dochter Anneke.
Andere activiteiten
Allereerst zijn er natuurlijk de kinderen en kleinkinderen. We hebben vier kinderen en tien kleinkinderen. De meesten wonen binnen een straal van 50 meter bij ons vandaan, dus die zie ik bijna elke dag. Ondanks dat komen ze zo nu en dan 'voor een nachie'. Ik denk wel eens: wie heeft dat? Daarnaast probeer ik me nuttig te maken met het helpen bij de Voedselbank, waar ik de financiële administratie doe. Voor St. Kerken en Minima Texel ga ik vrij geregeld met Flip Breman bij mensen langs die om financiële hulp hebben gevraagd. Als de stichting dat verzoek honoreert, verzorg ik de administratieve afwikkeling ervan. Ook ben ik diaken van de PKN-kerk Den Burg en maak ik op de even maanden de wekelijkse zondagsbrief voor de kerkdienst. Verder vangen Dries en ik zo nu en dan jongeren op voor langere of kortere tijd, door ze een poosje uit de wind te houden als hun leven in een soort van storm is terechtgekomen. Dries is van de gesprekken en daarbij recht voor z'n raap. Daar hebben ze wat aan. Ik ben meer van het wassen, strijken, koken en een praatje bij een kopje thee of koffie.
Inzet voor anderen
Geen idee waar het vandaan komt. Je rolt er, volgens mij, als het ware gewoon in. Er zijn een paar 'voorwaarden': Niet liegen en geen drugs. Natuurlijk loopt het niet altijd zoals je zou willen, maar met allen hebben we nog contact. En het is natuurlijk het mooiste wat je doen kunt: samen met een ander een stukje optrekken, die in een moeilijke levensfase zit. We hebben het geluk gehad dat we altijd in een fijn huis met veel ruimte hebben gewoond. Je zit elkaar dan niet meteen op de lip.
Mensen op Texel
Omdat ik al mijn hele leven op Texel woon, ken ik hier natuurlijk een boel mensen en veel mensen kennen mij en dat vind ik prettig. Ik kan niet zeggen dat ze veel verschillen van mensen aan de vastewal, daar heb ik niet zoveel ervaring mee. Ik kan dus slecht een vergelijking maken. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit nare ervaringen met mensen heb gehad, wel positieve op Texel en aan de overkant.
Blijven zoals het is
De prima bootverbinding. De boot vaart eigenlijk altijd, tenminste tussen 6.00 uur en 21.30 uur. Dan gaan de hekken op de haven dicht en lijken we echt van de buitenwereld afgesloten: niemand kan er meer op of af. Behalve als je met spoed naar het ziekenhuis moet, dan ligt hij in no time weer vaarklaar om je met gezwinde spoed naar Den Helder te brengen. Dat is toch geweldig!
Wat mag anders
De bereikbaarheid van de politie. Het is toch vreselijk jammer dat niemand op het hele eiland onaangekondigd bij een politiebureau naar binnen kan stappen met een melding van diefstal, geweld of iets waar hij zich zorgen over maakt. Maak er voor mijn part een vrijwilligersbaan "baliemedewerker" van. Het lijkt mij zinnig en ook leuk om te doen, dus ik zou me meteen aanmelden als het kon.
Zonde aan Texel
Nou, zonde, maar ik hoop wel dat ze nu klaar zijn met al dat natuur voor landbouwgrond. Niet omdat ik niet veel van natuur houd, maar omdat ik ook zoveel van koeien, schapen, paarden en mais-, tarwe-, aardappelvelden houd. Langs de Georgiëweg, waar ik dus dagelijks loop, zie ik dat allemaal gelukkig nog steeds. Barend, die het land met de bunkers bij Texla heeft gekocht, is van plan om daar een apart soort runderen te gaan houden: ik zie er nu al naar uit.
Wie verdient grote pluim
De eerste persoon die in me opkomt is Josje van den Berk. Zij is al bijna tien jaar het gezicht van de Texelse voedselbank en is daar eigenlijk de hele week mee bezig: voedsel ophalen bij gulle gevers, kratten vullen, de voedselbank onder de aandacht brengen op bijeenkomsten om geld te werven, enz. enz. Maar ook reist ze regelmatig voor een vergadering naar Houten, Amsterdam en Purmerend en dat doet ze, net als alle medewerkers van Voedselbanken Nederland, allemaal vrijwillig. Verder kan ze heel boeiend vertellen over Nepal, het land waar ze eigenlijk een beetje verliefd op is. Zij is al jaren bezig om de arme bevolking daar te helpen door spullen van daar hier te verkopen.
Een dag burgemeester...
Eigenlijk zou ik dan twee dagen burgemeester willen zijn. Dan kan ik eind november Sinterklaas verwelkomen in vol ornaat en op 12 december de kinderen jureren bij het 'speulen' tijdens Ouwe Sunderklaas.
Wat doe je over vijf jaar op Texel?
Je kunt natuurlijk nooit in de toekomst kijken, maar als alles zo'n beetje blijft zoals het nu is, ben ik dik tevreden, want ik kan me geen fijner leven voorstellen.
Volgende 'Eiland Van...'
Daar zou ik graag Josje van den Berk willen zien. Ze woont al vele jaren op Texel en heeft op allerlei Texelse markten gestaan. Ze reist vaak naar Nepal en niet alleen vanwege het mooie landschap!