Ondergrondse opslag regenwater kansrijk
Texel staat bekend als één van de droogste plekken van Nederland. Ook het afgelopen groeiseizoen door watergebrek weer veel oogstderving. De oplossing lijkt nu gevonden door regenwater dat in herfst en winter valt, ondergronds op te slaan. Technisch is het mogelijk.
Texelse landbouwers zijn opgegroeid met droge groeiseizoenen. 1976 Was gortdroog en ook 2011 staat nog vers in het geheugen. Met veel schade voor landbouw, met name de akkerbouw en de bollenteelt. Maar ook de natuur lijdt onder de droogte. Na de misoogst in 1976 ontstond het plan om met een pijpleiding zoet water naar Texel te pompen. Het kwam er nooit van, de hoge kosten wogen niet op tegen de baten. De droogte in 2011 zette akkerbouwer en inmiddels voorzitter van LTO Texel Arnold Langeveld, wel aan het denken. Die zomer sprak hij er onder andere over met Jacques Hin, destijds van het hoogheemraadschap. "Er wordt in herfst en winter zóveel water in zee gepompt (volgens schattingen jaarlijks 44 miljoen kuub), water dat we nu tekort komen. Er moet toch een manier zijn om dat vast te houden."
De dreiging van droogte, in combinatie met verzilting, is sindsdien alleen maar groter geworden. Is tot dusver eens in de vijf tot tien jaar (afhankelijk van de waterbehoefte van een gewas) sprake van uitzonderlijke droogte, door klimaatveranderingen is het scenario dat dit eens in de twee tot drie jaar wordt. "Het wordt dus steeds normaler dat je met droogte krijgt te maken", vertelde hydroloog Jouke Velstra van ingenieursbureau Acacia Water. Dit bureau is in opdracht van Texel Water, een samenwerking tussen hoogheemraadschap, de gemeente Texel, de provincie Noord-Holland, de natuurbeheerders en LTO Noord, een bureaustudie gestart naar ondergrondse waterberging op Texel.
Acacia presenteerde de uitkomsten maandagavond in Stayokay, tijdens de Gebiedsavond "Zoete Toekomst voor Texel door ondergrondse waterberging". Uitkomst van deze studie is onder meer dat er op Texel jaarlijks voldoende regenwater valt om landbouw en natuur van voldoende zoet water te voorzien. Probleem is echter dat deze neerslag niet valt wanneer er behoefte aan water is. Acacia heeft een verkennende studie uitgevoerd om te kijken in hoeverre ondergrondse wateropslag een uitkomst kan bieden. Het moet in beeld brengen of, waar en hoe zoet water kan worden opgeslagen op Texel en bovendien wat de effectiviteit en kosten zijn, die hieraan verbonden zijn.
Volgens Velstra is het technisch mogelijk. "De omstandigheden op Texel zijn heel gunstig voor ondergrondse opslag van water", verwees hij naar de redelijke unieke opbouw van de bodem. Meest haalbaar lijkt de optie om zoete water tussen tien en vijftig, zestig diep in de bodem op te slaan, waarbij boven- en onderliggende kleilagen zorgen dat het water op z'n plaats blijft. Zo'n buffer bevat circa 400.000 kuub water, genoeg voor 100 hectare. Hiervan zijn er zestig tot zeventig nodig. Meer op pagina 2.