Mijn kleinkinderen zijn alles voor me
Favoriete plek
Mijn favoriete plek is daar waar ik met mijn drie kleinkinderen, Mike, Jayden en Lynn, kan zijn. Ze zijn alles voor me. Ook heb ik vier pleegkleinkinderen gehad, Sarah, Asmara, Elena en Sandra. Door omstandigheden woont Sarah nu bij adoptieouders en zijn de andere drie meisjes bij andere pleegouders geplaatst waarvan Sandra nog op Texel woont. Prima pleegouders allemaal maar het gemis is erg groot. Het contact is zeer summier. Ik ben een gevoelig type. Wanneer ik maar een foto van "mijn meiden" zie, schieten de tranen in m'n ogen. Het zijn mensjes die in hun jonge leven al zo veel hebben meegemaakt. Ik had veel tijd voor ze vrijgemaakt. Nu kan ik hen als pleegopa niet meer helpen volwassen te worden. Helaas wordt het verdriet niet minder. Ik ben bang ze uit het oog te verliezen.
Werk
Tot vier jaar terug werkte ik 14 jaar in de supermarkt op De Krim. Helaas werd ik toen afgekeurd door hartproblemen. Daarvoor werkte ik 21 jaar in de Dagmarkt/EDAH (nu Action) en vijf jaar in Den Helder. Als scholier hielp ik vroeger de melkboer. Verkochten we nog losse melk. Toen ik vier jaar oud was- zestig jaar geleden - verhuisden we van Wognum (West-Friesland) naar Texel in verband met het werk van mijn vader (94). Oudere Texelaars kennen hem nog wel als politieagent Van den Berg.
Activiteiten
Al 15 jaar train en coach ik het G-team van Texel'94, de laatste acht jaar samen met Martien Maat. Eigenlijk zijn we een vereniging binnen de vereniging. Veel dingen regelen we zelf. Belangrijkste is dat de spelers zich gewaardeerd voelen. Het is een heerlijke groep. Voor veel andere G- teams ben ik een aanspreekpunt naar de KNVB toe. Vaak wordt me advies gevraagd wat gaat over competitie-indelingen tot aan het omgaan met de emoties van G-spelers. De laatste wens die ik heb ingediend is dat de naam wordt veranderd van G-voetbal naar Aangepast-voetbal. We stoppen er veel energie in maar je krijgt nog veel meer terug. Helaas zitten we momenteel erg krap in de spelers. Mensen die moeite hebben om met het gewone voetbal mee te komen kunnen rustig eens een tijdje met ons meelopen en kijken of het bevalt.
Texel is uitstekend om mensen in alle rust op te vangen
Ik heb 25 seizoenen de jongste jeugd van SV Texel en later Texel'94 getraind. Jeugdvoetbal is voor mij opleiden en plezier maken. "Wees niet bang om te verliezen" was het eerste wat ik als trainer leerde. Jan den IJzerman leerde mij hoe ik om moest gaan met kinderen. Ik heb het gevoel dat het resultaat voor veel jeugdleiders tegenwoordig het belangrijkste is. Voetbal is een sport van fouten maken. Van fouten kunnen kinderen leren, helaas zie ik vaak dat het kinderen wordt kwalijk genomen wanneer ze een fout maken. Honderden kinderen heb ik trainen mogen geven. Verder coach ik een jeugdzaalvoetbalteam en tracht nog wel eens een kind te helpen als die het even iets moeilijker heeft. De meeste tijd besteed ik echter aan mijn kleinkinderen. Vooral met Mike heb ik een speciale klik opgebouwd.
Mensen op Texel
Texelaars zijn over het algemeen iets bescheidener dan mensen uit de steden. Ook vind ik ze minder gehaast. De "sociale controle" vind ik wel eens te ver gaan. Een oordeel over iemand is hier toch wel snel geveld, terwijl je in een stad ook lekker anoniem kan blijven.
Wat mag blijven zoals het is
Het dorpse. Ieder dorp moet zijn winkeltjes, kerk, school, café, sportclubs etc. behouden. Voor de jeugd moet er iets te doen zijn in de dorpen anders gaat het snel vergrijzen. Ook voor toeristen moet het levendig zijn in de dorpen. De dorpen moeten zich ten opzichte van elkaar gaan onderscheiden. Volwassenen hebben de rust en ruimte om zich heen om goede pleegouders te zijn.
Wat mag anders
De fietspaden mogen anders. Ik vind dat ze slecht onderhouden worden, tot gevaarlijk aan toe. Texel leent zich er voor om een fietseiland te zijn. Zeker nu met e-bikes is het voor jong en oud mogelijk om veel te fietsen. Verder vind ik meer speelruimte voor de jeugd belangrijk. Probeer ze achter de laptops of hoe al die ondingen ook heten weg te krijgen. Waarom niet op woensdagmiddag het trainingsvoetbalveld in Den Burg open gooien voor alle Texelse jeugd? Laat ze lekker ballen zonder scheidsrechters en coaches. Net als vroeger toen men niet veel anders had en men op straat voetbalde. Men leert dan meer dan bij een gewone training en belangrijker; men beweegt lekker. Met toezicht van één of twee gepensioneerden kan kinderen gratis veel plezier gegeven worden.
Goede herinneringen
Dat mijn kleinkinderen maar ook mijn zoon en dochter hier mochten opgroeien. Na mijn hartproblemen ben ik meer gaan fietsen. Sindsdien zie ik pas hoe mooi de natuur hier is. Eerder zag ik dat niet in, maar tegenwoordig kan ik er echt van genieten.
Zonde aan Texel
Dat er te weinig wooneenheden zoals Novalishoeve, Maartenhuis en de Skuul etc. zijn maar ook gezinsvervangende huizen. Texel leent zich er uitstekend voor om deze mensen in rust op te vangen. Via het G-team heb ik al diverse jongens meegemaakt die dachten weer van Texel af te moeten gaan. Hun vertrek is hen vaak niet ten goede gekomen.
Wat zou je doen als je een dag burgemeester van Texel was?
Ik zou het college van B&W vragen dit met een maand te verlengen. Aan de Maricoweg een Dries en Mary Museum openen. Nieuwjaarsdag valt voortaan op 29 oktober. Een mobielvrije dag invoeren. Maar ook Iedere Texelaar verplichten minimaal 1 uur per week aan mantelzorg te doen.
Volgende Eiland Van...
Mary Veltkamp, de vrouw van Dries. Mary en Dries hebben de laatste maanden veel voor mijn zoon, mijn vrouw en mij betekend. En nog. Ieder dorp of stad in Nederland verdient zo'n echtpaar in hun midden. Van Dries is bekend dat hij altijd klaarstaat voor mensen die het even moeilijk hebben. Daar stopt hij enorm veel tijd en energie in. Zo iemand moet een sterke, zelfstandige vrouw achter zich hebben. Mary heeft een luisterend oor voor iedereen. Erg goed ken ik haar nog niet. Via de krant hoop ik iets meer van haar te weten te komen.