Paula van Tongelen bezorgde 26 jaar de Texelse Courant in De Mars.
Paula van Tongelen bezorgde 26 jaar de Texelse Courant in De Mars. Foto: Gerard Timmerman

TC-bezorgster Paula van Tongelen neemt afscheid van "ideale wijk"

"Een ideale wijk." Dat zegt Paula van Tongelen over haar krantenwijk in De Mars. Letterlijk bij haar om hoek. 26 Jaar lang bezorgde ze de Texelse Courant, nu ze naar Oudeschild verhuist is het mooi geweest.

"We woonden hier nog maar kort op de Verlaet, toen er voor deze buurt een bezorger werd gevraagd. De Mars was een nieuwbouwwijk in opkomst. Onze dochter Anoeska heeft de krant een jaar rondgebracht. Toen heb ik het overgenomen. Wij waren een van de eersten die er woonden, de hele Mars is er later omheen gebouwd. Er kwamen steeds meer straten bij. Tot de brug van de Volmolen, daarvoor hebben ze een ander gevraagd, want die erbij nemen werd me teveel. Fons (haar man, die op 3 augustus is overleden) hielp altijd mee. We deden het altijd samen. Tot hij ziek werd en het hem te zwaar werd. Ik had gemiddeld ongeveer een uur en een kwartier werk. Net leuk. Ik heb het altijd met plezier gedaan. Tussen drie en vijf uur. Dan kun je 's morgens je dingetje doen. Ook als het een dag minder weer is, dan klaart het in de middag meestal wat op. Let er maar eens op. In al die jaren ben ik maar een paar keer natgeregend.

Rond een uur of twee dan haal ik de krant op bij Langeveld & de Rooy aan de Spinbaan. Als er veel folders zijn, steek ik die al eerder in, zodat ik ze op de greep heb als de krant komt. Ik heb het voordeel dat mijn wijk bij mij om de hoek ligt. Aan mijn fiets geen zware fietstassen, ik zet de stapels met kranten en folders hier gewoon in het halletje en neem dan steeds een pakketje mee. Als dat op is, ben ik snel thuis voor de volgende stapel. Het wemelt hier van kruip-door-sluip-door paadjes. Een ideale wijk. Een heel enkele keer heb ik wel eens een abonnee vergeten. Ze weten dat ik de krant bezorg, even een belletje en dan breng ik hem alsnog.

Paula schrijft ook zelf graag, laatst stuurde ze nog verhaal in voor de Verhalenmiddag van het Texelfonds. "Fantasieverhalen, over een kabouter in de tuin of over mijn kat. Die vangt kikkers en bracht ze zelfs bij mijn bed, als een soort cadeautje. Dan denk je: zou die nou werkelijk in een prins veranderen? Daar schrijf ik dan weer een verhaal over."

Ze tekent mandela's, zwemt, fietst, zit intussen op het zangkoor in Oudeschild ter voorbereiding op de verhuizing en speelt sinds kort tzouras, een Grieks gitaarinstrument. "Ik was bij mijn oudste dochter Diana in Griekenland op bezoek. Die muziek heb ik altijd mooi gevonden. Ik zag deze gitaar en heb hem gekocht." De muzieklessen werpen vruchten af. Even later klinkt "I am sailing" in huize Van Tongelen.