Ik heb de vrijheid nog meegmaakt
Ouweskiller in hart en nieren, telg uit een vissersgezin met twaalf kinderen. "Vader is begonnen te varen bij Sieme Kuiper. Daarna is hij voor zichzelf begonnen. In de jaren vijftig liet hij op de TX88 gasten meevaren. Om half elf weg, eerst een trekkie en dan naar Den Oever. Daar liet hij de mensen los, laadde ze weer in en voer terug naar Texel. In 1960 liet hij een nieuwe kotter bouwen, die ook was ingericht voor toeristen. Ach, elke garnalenvisser had er in die tijd een baantje bij. De een in de bollen, de ander in de toeristen. Mijn broers gingen te haringvissen."
Haven
"Als wij een rondje gaan, moeten we altijd over de haven. Alsof er een soort magneet in het water zit die aantrekt. Ik heb altijd willen varen. Als jongen ging ik met mijn broers en vader een week mee te vissen. Maar ik werd zeeziek. Woensdag zei vader: Eerst Sjef naar huis brengen. Toen ik thuis kwam zei moeder: Word toch timmerman. Maar ik ben toch gaan varen en werd altijd zeeziek. Tot mijn achttiende, negentiende, toen was het over. Ik ben begonnen op een kleine kotter. Eerst bij Klaas en Willem Vlas van de TX15 , later Albeer de Puysselaar van de "81" en zo ben ik van lieverlee over de zeeziekte heen gegroeid. Want het moest en zou varen worden, er was geen andere optie. Die magnetische aantrekkingskracht van het water, hé. De spanning van de zee, het vissen, het jachtinstinct. Wat hebben we deze keer weer in de netten? Dan weer deer effe kieke. De zee trekt nog, dat blijft. Maar ik werk tegenwoordig aan de wal. Maar op zijn tijd vaar ik nog. Nu met mijn schoonzoon (Herman Blom) ga ik mee met de toeristenvaart. Als stand-in. En als mijn neef Frido me nodig heeft, stap ik ook aan boord. Ik ben multifunctioneel inzetbaar. Als ik het leuk vind, dan doe ik het. Maar geen druk op de ketel. Op de wal werk ik als nettenmaker. Ik werk op afroep, voor degenen die vertrouwen in mij hebben. Zoals de "3", de "20", de "21"en de "42". Maar ook hier geldt: geen druk op de ketel. Als iemand belt en zegt: het moet over veertien dagen klaar, dan pas ik.
Iedere vrijdag, als de jongens binnenlopen, dan ga ik effe aan boord. Kijken of ik kan helpen, een praatje over de visserij, een beetje socializen, een vissie en natuurlijk kijken hoe het met de netten staat. Ik ben en blijf visserman en betrokken bij de bedrijfstak.
Vrijheid
Maar als ik in deze tijd zou varen, zou ik een hele rare visserman zijn. Met al die regels en onzekerheden, ik zou er niet mee kunnen leven. Ik heb de vrijheid nog meegemaakt, al werden de duimschroeven toen ook al zachtjes aangedraaid. Nu mag je niks meer. De jongens moeten uren besteden aan hun logboek, bureaucratie ten top. Ik heb veel respect voor de jonge ondernemers in de visserij. Ik zou er hoorndol van worden. Wat je over de ene kant opbouwt, wordt over de andere kant weer afgebroken. Kijk naar de puls. Het energiegebruik is met tweederde teruggebracht. Nog niet goed. Ze weten het altijd wel weer zo te keren dat je opzouten kan. Terwijl vissen het mooiste vak van de wereld is. Een lekker, gezond en mooi product. Maar dan zie ik de Brexit, de windmolenparken en al die andere beperkingen. Het is zó jammer.
Promotor van vis
In de zomer, tijdens het HavenVistijn sta ik achter de vistafel. Wij staan er om de vis en de visserij te promoten. Met de TX10 ga ik mee als gids en dan op het Wad de zandbank op. Het is leuk om met mensen om te gaan. In gesprek gaan met groepen. Mensen enthousiast maken voor vis en onze bedrijfstak. Ik probeer hen wat bij te brengen. Je merkt dat veel mensen helemaal verkeerd zijn voorgelicht. Media berichten nogal eenzijdig over de visserij. Ik moet soms zwaar in discussie om hen wat bij te brengen. Maar wel met een leuke kwinkslag. Die viskraam op de haven, wat zo hopeloos in de soep is gelopen, is een gemiste kans. Het had een prachtige ambassadeur voor de visserij kunnen zijn. Kijk naar Den Oever, ieder eerst zaterdag van de maand is daar een verse vismarkt. Daar komen veel mensen op af.
Zaalvoetbal
Ik doe al ruim veertig jaar aan zaalvoetbal. We hebben een gezelligheidsteam van Texel'94, ontstaan uit het oude Texel 5. In de wintermaanden iedere zondagmorgen om half twaalf. Met een man of zestien, zeventien gezellig een partijtje. Iedereen heeft een blauw en een rood shirtje in de tas en kijkt wat hij aan moet. Ik ben keeper en sta al veertig jaar in hetzelfde doel. Ed Witte in het andere. Vroeger, in de tijd dat Willem Kalk de kantine nog runde, deden we nog wel een derde helft. Dat kon nog wel eens uitlopen… Dat is er nu niet meer bij.
Vreselijk wat er met Ceres gebeurt, we zijn gewoon belazerd
Samen met Joost Brouwer train in de mini's. Ik ben er mee begonnen toen mijn oudste kleinzoon vijf jaar was. Dat is tien jaar geleden. Ik ben blijven hangen bij de mini's, van een jaar of vijf tot zeven. Fantastisch. Elke woensdagmiddag trainen en zaterdagmorgen voetballen. Af en toe val ik als doelman in bij het G-team. Ze kunnen wel een paar extra mannetjes gebruiken.
Meierblis
"Ik ben verwoed meierblisganger. Ik neem altijd eereppels en een iezerdreedje mee, met zout en gele aromat voor de smaak. Zo probeer ik de jeugd aan de gepofte piepers te krijgen. Dat valt nog niet mee, met die marshmallows van tegenwoordig.
En natuurlijk Ouwe Sunderklaas. Veertien dagen van tevoren krijg ik al de kriebels. Altijd speulen. Voorheen met Adrie Hutjes, maar de laatste jaren alleen. Wat weet ik nog niet (het is woensdag). Jammer dat er steeds minder wordt gespeuld. De ouwe garde haakt af. Ik speel ook graag twee keer. Het is hectisch, maar het zou me aan het hart gaan als het er niet meer zou zijn. Vanmiddag ben ik met buurvrouw Hillie op school geweest om Ouwe Sunderklaas bij de jeugd onder de aandacht te brengen.
Ceres
Het is vreselijk wat er met Ceres gebeurt. Democratisch besloten, zeggen ze dan. De gemeente heeft gewoon zitten snurken. Het hele verhaal kost €54 miljoen. En het ergste: steekt de gemeente er ook nog anderhalve ton in. Geef als raad gewoon eens toe dat je fout zit. Ik hoop dat na drie maanden al dat zand is weggespoeld. Ceres, ik heb er nog leren zwemmen. Wij allemaal. Het is een stuk van ons. Straks zetten ze er hekken voor, de gaten hebben ze al geboord. Mogen we er alleen nog naar kijken. We zijn gewoon belazerd.
Volgende gast
De volgende gast is Klaas van den Berg.