Georgiërs op zoek naar redders grootvader
"Ik leef doordat iemand anders zijn leven gaf." Diepe dankbaarheid bij Davit Adamia uit Georgië. Zijn grootvader Chichi Adamia hoorde tot de Georgiërs die in 1945 in opstand kwamen tegen de bezetters. Hulp door Texelaars redde hem het leven.
Adamia (36) en zijn vader Anzor (69 en ernstig ziek) waren vorige week voor het eerst op Texel, op zoek naar de familie die Chichi Adamia 72 jaar geleden heeft gered.
Adamia vertelt hoe zijn opa 19 jaar was toen voor hem de oorlog in 1941 startte. "Het is een wonder hoe hij die heeft overleefd. Hij belandde in concentratiekampen, waar de omstandigheden bijzonder zwaar waren. Uiteindelijk is hij met het Georgische bataljon op Texel terechtgekomen." Tijdens de opstand raakte hij bij gevechten ergens aan de bosrand zwaar gewond en zweefde op het randje van de dood. "Hij raakte buiten bewustzijn, toen hij bij kwam was hij bij een Texelse familie die hem in het bos had gevonden en mee naar huis had genomen. Zij verzorgden zijn wonden en voedden hem. Maar mijn grootvader zag in dat deze familie daardoor groot gevaar liep en zei dat hij niet kon blijven. De familie wilde hem niet laten gaan, maar opa hield voet bij stuk en ze lieten hem gaan. Maar twee broers, een jaar of twintig oud, uit deze familie brachten hem elke dag voedsel. De een 's morgens, de ander 's avonds. Eén van de broers vond daarbij de dood. Mijn opa heeft altijd verteld dat hij werd neergeschoten, vermoedelijk toen hij eten bracht. Zijn broer vond hem. Maar in plaats van zijn dode broer mee te nemen, ontfermde hij zich over mijn opa. Voor zijn broer kon hij weinig meer doen, hij nam mijn grootvader mee naar huis. De conditie van mijn opa was zwak, soms verloor hij het bewustzijn. Ze verzorgden hem thuis. Mijn opa is volledig hersteld, overleefde de oorlog en keerde terug naar Georgië. Ik ben opgegroeid met dit verhaal en vind het zó fascinerend. Deze familie gaf een leven om mijn opa te redden. Als ze dat niet hadden gedaan, waren mijn vader en ik er ook niet geweest."
Davit: "De opstand was een tragische gebeurtenis, voor Georgiërs en voor de Texelaars. Mensen stierven zonder reden. Maar het is zó bijzonder zoals de Texelaars vochten. Niet met geweren of agressie, maar met liefde en goedheid. Het minste wat wij kunnen doen is ervoor zorgen dat dit gedrag van de Texelaars niet wordt vergeten. Dat zijn wij aan hen verplicht."
Chichi Adamia heeft na de oorlog nog een aantal jaren geleefd, maar uiteindelijk werden de verwondingen die hij had opgelopen hem toch fataal.
Het maakt de dankbaarheid van Davit en zijn vader er niet minder om. "Wij weten niet wie er voor grootvader is gestorven. Wij zijn naar Texel gekomen met als doel deze familie te vinden. Om te zeggen wat we voelen en onze dank en waardering uit te spreken. Wat zij gedaan hebben is hoger dan elke ander gedrag, bovenmenselijk eigenlijk." Op Texel bezochten ze onder meer de Georgische begraafplaats. "Het doet ons goed om te zien dat die zo goed wordt onderhouden."
Het verhaal, uit overlevering, over deze Georgiër, was niet bekend bij de redactie, die er ook geen bevestiging voor heeft kunnen vinden. Ook de zoektocht van de Adamia's heeft niet de naam van de betreffende familie opgeleverd. Maar wie meer kan vertellen over deze Texelse broers of familie, wordt verzocht contact op te nemen. Dat kan met de redactie of via een mail (bij voorkeur in het Engels) naar Davit Adamia: davitadamia@yahoo.com.