Ervaren van vrijheid op puntje van Hors
Wat is je favoriete plek op Texel?
De Hors. De leegte, de eenzaamheid, de stilte, de aangespoelde spullen. Zoekend naar materialen betrap ik mezelf erop dat ik al uren aan niets anders denk dan aan dat wat ik vind en wat ik ervan zou kunnen maken. Vooral als je helemaal langs de branding loopt tot het uiterste puntje; daar ervaar ik complete vrijheid. Weg van alle commercie, sociale media, regeltjes, beslommeringen en andere dingen waar de mens vaak veel te druk mee is. Alles wordt heel betrekkelijk.
Hoe ben je op Texel terecht gekomen?
Mijn man solliciteerde hier voor de grap en werd aangenomen. We woonden 10 jaar geleden nog in Amersfoort. Hij belde me na het sollicitatiegesprek op vanaf Paal 9 en zei: lief, ik zit hier met een Texels biertje en ik ben aangenomen. We hebben toen een jaar lang heen en weer gereisd, omdat onze jongste dochter nog haar diploma moest halen.
Als je op de boot zit, laat je de gehaaste wereld achter je
Wat voor werk doe je op Texel?
Ik ben beeldend kunstenaar en maak van aangespoelde materialen reliëfs, sculpturen en lichtobjecten. Mijn werk is te zien in Museum Galerie RAT op Burgwal 20. Ooit een bewaarschool, maar veel Texelaars kennen het nog als 'Het Asiel' en later het architectenbureau van Jan Visser. Het is heel leuk om daar nu een stukje geschiedenis aan toe te mogen voegen.
Wat doe je naast je werk zoal?
Werk en leven lopen door elkaar heen. Dit is heel fijn maar je hebt dus eigenlijk nooit vrij. Bijvoorbeeld als ik huishoudelijke zaken doe: vul ik de afwasmachine, dan zit daar vaak toch weer een gejut stukje plastic bij dat ik met de hand niet goed schoon kreeg. Natuurlijk hangen we wel eens voor het bakkie 'Ik Vertrek' te kijken, eten we met lieve vrienden of gaan we naar onze dochters en familie aan de overkant. Mijn man en ik willen klein leven, dat is een keuze. We hebben gekozen voor zoveel mogelijk vrijheid om onze passie waar te kunnen maken, en dat betekent dat we bijna nooit uit eten gaan, niet naar de film gaan en veel tweedehands kopen. Daar voelen wij ons het gelukkigst bij. Ik zou meer willen lezen, maar het komt er vaak niet van.
Hoe ervaar je de mensen op Texel?
De mensen hier zijn niet veel anders dan in de rest van Nederland. Alleen heb je hier minder culturele diversiteit, iets wat ons in Utrecht en Amersfoort wel beviel. 'Overkanters' blijven wel altijd een beetje buitenstaanders; "Oh dat is er een van die en die", zeggen onze Texelse vrienden dan. Zij zijn samen opgegroeid. Als einzelgänger voel ik me echter wel vertrouwd met die rol. In mijn kindertijd groeide ik niet op in een gewone straat; ik woonde tot mijn achtste op een bovenwoning van het familiehotel/restaurant. Het terrein eromheen, met grote speeltuin, was mijn eiland. Toeristen zijn mij dan ook niet vreemd en ik gun ze hun vakantie op 'ons' fantastische eiland.
Hoe beleef je de natuur op Texel?
In de dagboeken van Jan Wolkers las ik over de wandelingen van hem en Karina over het eiland. Je staat hier op Texel heel dicht bij de natuur. Die ruimte met alles wat erin groeit en bloeit is fantastisch en maakt je hoofd leeg. In een leeg hoofd is er plaats voor de verbeelding. Je komt hier ook de dood vaak tegen. Dode dieren zet ik graag op de foto. Een aan flarden gescheurd konijn, of een aangespoelde halfvergane Eidereend laten me nadenken over hoe bijzonder alles is; zo'n beest is toch een wonder op pootjes. Texel is voor mij een grote bron van inspiratie. Dat zie je ook aan mijn werk: vissen, vogels, honden, insecten komen vaak terug, maar dan geef ik er natuurlijk wel mijn eigen draai aan.
Wat zou er op Texel anders mogen?
Een minder oubollig imago. Het verleden moet je koesteren natuurlijk, maar ook inzetten op de toekomst en een jonger publiek aantrekken. Meer lef op het gebied van duurzaamheid. Er gebeurt wel wat, maar het gaat allemaal veel te traag. Als je om de natuur geeft en vóór een betere wereld bent, die ook voor onze kinderen en kleinkinderen nog leefbaar is, dan moet er veel meer gebeuren. Meer aandacht voor de Texelse jongeren zou ook fijn zijn.
Waar erger je je aan?
Ik erger me aan onverschilligheid, vandalisme en geld over de balk smijten. Er gaat zoveel geld verloren aan waardeloze korte termijn ideetjes. Een voorbeeld: de drijvende bloembakken in de vijver aan de Elemert. Die hebben één voorjaar mooi in bloei gestaan en werden daarna kaalgevreten door de eenden. Het zijn nu drijvende zwarte bakken waar de eenden en meeuwen bezit van hebben genomen. Zonde van die prachtige vijver en dus zonde van het geld. Het monument 'Onbekommerd' dat Jan Wolkers in 2003 maakte voor Jac. P. Thijsse wordt erdoor ontsierd. Dat wat al mooi is heeft niets nodig. Je kunt dat geld beter investeren.
Als ik één dag burgemeester was, dan...
Zou ik het plan van Ericka Voortman integreren in de nieuwbouwplannen voor de Groeneplaats. Zoveel historische rijkdom daar moet je toch wat mee doen! Het zou Den Burg een ziel geven. Ik zou er ook voor willen zorgen dat de Burgwal zich verder kan ontwikkelen in de sfeer van De Negen Straatjes in Amsterdam. Er zijn hier nu al: een leuk café, een wolwinkeltje, een bloemenwinkel, een vintage kledingboetiek, een museum galerie, een bontatelier, een fysiopraktijk, meerdere zeer sfeervolle huisjes en De Wezentuin. Het wordt steeds mooier in dit straatje. Geen verruiming van de winkelstraat dus, maar een straatje waarin ambacht, duurzaamheid en gezondheid centraal staan. En verder: In het hoogseizoen minder braderieën/jaarmarkten. Ze lijken allemaal op elkaar, vaak dezelfde hoempapamuziek. Schotel de mensen eens wat anders voor. In één dag is dit alles onmogelijk te realiseren. Het lijkt me best moeilijk om burgemeester te zijn.
Waarin onderscheidt Texel zich van de overkant?
Zodra je op de boot richting Texel zit, laat je de gehaaste wereld achter je. Het leven wordt weer van jezelf. Je vaart weg uit de 24 uurs economie. Ik besef dan weer waar het echt om gaat.
Wie zou je graag in een volgende 'Eiland Van...' willen zien?
Hanneke van Ommen. Ik werk met dood materiaal, maar zij runt een bloemenwinkel en dan werk je met 'levend', of anders gezegd 'stervend' materiaal. Toen ik haar leerde kennen besefte ik pas hoeveel werk het is om iedere dag weer prachtige verse bloemen en planten aan te bieden.