Smeuïge verhalenmiddag Texelfonds kent een hoog Tesselgehalte
Nostalgie en humor vierden de boventoon op de Verhalenmiddag van het Texelfondspodium zondag in De Buureton. De vertellers trokken een volle zaal.
Geen "Echt op sien Tessels", maar wel een Texelse middag. Vertellers deden hun verhaal in dialect, voerden herkenbare Texelaars ten tonele of hun belevenissen speelden zich af op herkenbare plekjes. Zoals Berth Boogaard vertelde hoe ze als kind met haar tante Duw zwemmen leerde op 't Nuwwe Skiltje (Nieuweschild). Ze vertelde een anekdotisch verhaal over hoe de kinderen uit Oosterend naar het strandje gingen. Ze leerde zwemmen. "Nou ja, ik kon me drievend houden en kwam vooruut." Ze zag er voor het eerst een blote man. "Eigenlijk net als mien broertje, maar dan alles in 't gróót."
Trijnie Boon verhaalde over wat haar tante over een nicht zei: "Het is toch verskrikkelijk, wat maakt die stakker toch wat mee. Die meid gaat met een kampeerder". Het werd toch een hechte relatie, vorig jaar kreeg Trijnie een uitnodiging voor het 60-jarig huwelijk...
Aan meerdere verhalen kleefde een luchtje. Zoals dat van Aris Bremer, die vertelde over belevenissen op de plee bij zijn ouderlijk huis. Net begonnen met het vullen van de poepemmer, ontdekte hij dat er geen kranten waren. Die lagen er niet om te lezen. "Papier, papier", riep hij. Simon Dros ging daar qua smeuïgheid zo mogelijk nog overheen met zijn anekdotes over het bevolkingsonderzoek naar darmkanker, waarvoor poep moet worden opgestuurd. Aafje wilde haar boodschap met een schepje opvangen. "Ik striek de zeile, steek 't skoppie onder me en laat de netuur sien gang gaan..." Ook het verhaal van Rinus Kuiper over "Buurman Schraag" was er niet helemaal van verschoond. Maar het was toch vooral een eerbetoon aan deze buurman die altijd voor hen klaar stond.
Nel Rommets haalde herinneringen op over haar werk als kraamhulp en ook Hillie Vlas raakte een gevoelige snaar met haar verhaal over haar overgrootouders visser Pieter Tuinder en Trijntje Daalder. Op een noodlottige dag verdronk Pieter en bleef zij achter met vijf kinderen. "In de overlijdesodvertentie hod de weduwe skreve: Ik hoop troost te vinden bij mijn vijf kinderen, allen nog te jong om hun smartelijk verlies van een liefhebbend vader te beseffen." Voor een vrolijke uitsmijter zorgde Gerard Witte (van de Wittes van Bloemwijk), met hilarische herinneringen. Witte, Dros en Boogaard werden door juryleden Frank Grootemaat en Maaie Vonk uitgeroepen tot winnaars. Ze mogen van het Texelfonds €100,- aan een goed doel schenken.