Praatjesmaker bleek doorzetter
Hij legde zijn hele ziel en zaligheid in het bedrijf, zij bracht de kinderen groot en was als vrouw op de achtergrond de verbindende kracht binnen de familie en het bedrijf. Woensdag vierden Geri en Ben Rab hun zestigjarig huwelijk.
Feest dus in huize Hooge Berg aan de Hallerweg, waar Ben en Geri drie jaar geleden vanaf het Schilderend neerstreken. Burgemeester Uitdehaag kwam het echtpaar thuis persoonlijk feliciteren. "We leven gezond, roken niet, af en toe een wijntje en de rest gaat vanzelf", vertelt Ben, duidelijk op zijn praatstoel. De jubilaris en de burgemeester blijken een gezamenlijke passie te hebben: auto's. Zij: "Ben kon zomaar met een andere auto thuiskomen." Hij met glimmende oogjes: "Als bij wijze van spreken het asbakje vol was, kocht ik een ander." Hij toont een foto van de Porsche waarin hij jarenlang rondreed. De burgemeester herkent het type. "De 911, de laatste luchtgekoelde motor." Ben, oud-directeur van RAB: "Ik had een drukke baan, werkte zestig tot tachtig uur in de week met veel stress. Autorijden was voor mij een uitlaatklep. Ik reed in één nacht heen en weer naar Frankfurt, héérlijk!" Hij schroomde onderweg niet het gaspedaal diep in te trappen. Op het circuit van Zandvoort, waar hij zijn snelste rondje in 1.40 minuut reed, maar ook op de snelweg. Niet zonder gevolgen. Het bedrag dat hij aan bekeuringen betaalde, liep op tot astronomische hoogte. "Een keer vertrok ik om negen uur uit Alkmaar en wilde de laatste boot halen. Het lukte, maar de week erna viel er wel een bekeuring van €300,- op de mat."
Het was toeval dat het stel ruim zestig jaar geleden bij elkaar bracht. Zij kwam uit Alkmaar. "Ik werkte bij Kinderdok (de voorloper het Maartenhuis), waar onder meer schoffies uit de Jordaan vakantie vierden. Onze directeur had uitnodigingen gekregen voor een uitvoering van toneelvereniging Udi. Zij had er niets mee, zodat wij er naar toe mochten. Ze zeiden dat de hele 'upper ten' van Texel daar zou komen, dus ik vroeg mijn moeder mijn cocktailjurkje op te sturen. Nou, dat met die 'upper ten' bleek nogal mee te vallen..."
Wie er wel was, was Ben. Hij zag haar en dacht: "Die moet ik hebben." Maar zij hapte niet (direct) toe. "Ik vond het maar een grote praatjesmaker. Maar hij bleek wel een doorzetter", wijst ze op de man met wie ze inmiddels zestig jaar haar leven deelt. Hij doopsgezind, zij van hervormde huize. Geri schakelde om: "De vrijheid van het doopsgezinde geloof stond mij wel aan." Toen ze trouwden maakten ze een afspraak. Ben: "Ik zorg voor het geld, jij voor de kinderen."
Ze trouwden jong, want hij wilde zo snel mogelijk het huis uit. "Ik had een slechte relatie met mijn vader. Hij zei: 'Van jou komt niets terecht.' Hij stuurde me zelfs naar een internaat." Ben vond het er vreselijk, sloeg op de vlucht en belandde zelfs in Spanje. Maar keerde uiteindelijk terug en kwam aan het roer te staan van het bedrijf RAB. Hij ontpopte zich als zeer gedreven ondernemer, met een uitstekend zakelijk instinct. Huzarenstukje was onder meer de Betoncentrale waarin Ben investeerde, die tot een zeer succesvolle poot onder het bedrijf uitgroeide. Aanvankelijk was Rab sr. kritisch, maar uiteindelijk zag ook de oude heer de kwaliteiten van zijn zoon in. Geri: "Hij zei toen: 'Dat heb je goed gezien jongen." Onder Ben's leiding groeide het bedrijf uit tot grote omvang met meerdere vestigingen in het land.
Een directeur met een sociaal hart. "Ik heb altijd gezegd: het personeel is het kapitaal van mijn bedrijf. Daar moet je goed mee omgaan. Dat sociale heb ik van mijn moeder. Zij was een Dros (van de Volharding), echte socialisten." De familie van vaders kant zat politiek aan de rechterflank. De politiek bleef niet onbesproken op verjaardagen. "Het ontaardde vaak in ruzie." Geri was binnen de familie de verbindende kracht. Maar ook binnen het bedrijf. "Als bij iemand een baby werd geboren, ging ik bij de ouders langs. Het bedrijf stuurde altijd een taart. Een keer vroeg ik op de man af of ze dat wel leuk vonden. Ze bleken liever een cadeautje te hebben." En zo geschiedde.
Ben is al jaren met pensioen. Zijn snelle Porsche, waar hij nog met heimwee aan terugdenkt, heeft plaatsgemaakt voor een meer comfortabel voertuig. Ze zijn gelukkig in hun kangoeroe woning naast zoon Jan-Jacob en schoondochter Anita. Gezegend met vier kleinkinderen, het eerste achterkleinkind op komst.
Hij dacht: Die moet ik hebben. Zij hapte niet (direct) toe
De burgemeester had het nog even nagezocht: dit jaar zijn er al veertien echtparen die zestig jaar getrouwd zijn, zelfs twee van 65 jaar en een stel dat elkaar zeventig jaar geleden het jawoord gaf.