Ongezouten
Addertong
Manlief moest donderdag naar het buurthuis voor iets belangrijks. Toen ik vroeg waarom, zei hij: 'Oh, daar snap je toch niks van.' Leve de emancipatie. Maar hij had goed nieuws, want hij had in de televisiegids een spoorboekje gemaakt met programma's die volgens hem de moeite waard waren voor mij om naar te kijken. En het voordeel was dat ik niet zo veel hoefde te zappen. Nou, ik was natuurlijk benieuwd. Hij had het me wel erg gemakkelijk gemaakt want al zijn favoriete programma's waren op NPO3. Achtereenvolgens ging het om Filemon op de Wallen, Aftellen voor porno, Vieze film en Mijn pik en ik. Tel uit je winst. En dat op de publieke omroep. Publieke vrouwen omroep zullen ze bedoelen. U en ik betalen dat soort programma's. En de heren politici maar roeptoeteren over ethisch reveil. Annie wordt er onpasselijk van. Maar ik heb wel wat ideetjes waar die afkorting NPO voor zou kunnen staan… Doet u mee? Ik heb de tv dan ook snel uitgezet en in plaats daarvan ben ik het Texelse nieuws tot mij gaan nemen. Wat daarbij vooral opvalt, is dat steeds meer plekken opgeëist worden door de groene maffia met alle geboden en verboden tot gevolg. Het eiland kent meer schelpentellers dan gewone Texelaars. De molen van het Noorden is de laatste inbeslagname door milieudeurwaarders. Of we daar beter van worden is de vraag. Ik vrees dat er binnen de kortste keren zo'n groene zemelaar bezit gaat nemen van de molen. Er rust immers een tweede woonbestemming op. De molen kan dus ook verhuurd gaan worden aan toeristen. Dat wordt een topattractie. Ontbijtje op bed met brood van eigen molen, met als slogan: Pik een graantje mee. Annie heeft het er al eerder over gehad. Straks kunnen we alleen via de kalender bekijken hoe mooi Texel eigenlijk was en nu verkwanseld is aan een stelletje hobbyisten. Verboden toegang voor Jan en alleman, maar geen nood, een drone biedt uitkomst. Die laat zien hoe de maakbare samenleving, Texel genaamd, via allerlei kunstgrepen afgevlakt en geschikt gemaakt wordt voor addertong en tureluur. Er komt nu bij De Bol een heuse vogelboulevard, een parelsnoer van binnendijkse gebieden. Annie wordt er brak van. Om uit je bol van te gaan. Wie geeft wie het recht voor God te spelen? Onwillekeurig begin ik het liedje van Sylvain Poons en Oetze Verschoor, de Zuiderzee ballade, te zingen: 'Jochie, dat is 'n gelukkie, ik was dat prentje jaren kwijt. Ik heb nou weer een heel klein stukkie, van die goeie ouwe tijd.' En dat prentje was dan, voor de goede orde, een foto van Ceres. Dat kon toen nog met voeten worden getreden. Wellicht een suggestie voor een nieuw programma voor NPO3? Genaaid worden waar je bij staat.
Annie@texelsecourant.nl