Jeugdherinnering Bedonderd

2 november 2017, 16:31

To (Antonia) Broug-Smit, nu woonachtig in Australië, woonde in de oorlogsjaren op Texel. Het artikel over de bunker bracht onderstaande herinnering in haar boven.

Je gelooft het misschien niet, maar in 1947 heb ik vele van deze bunkers bezocht, die toen al leeg geroofd waren en nu versierd werden met veel gekladder op de muren. Er was toen een groot tekort aan mannen in Nederland maar ook op Texel en vooral voor het rooien van bollen was dat een groot probleem. In dat jaar bezocht iemand van de Heidemaatschappij, die blijkbaar in Den Burg woonde, onze MULO op Rijswijk om jongens te vertellen, dat er de mogelijkheid was om in de vakantie, waarschijnlijk de grote, naar Texel te gaan om er bollen te rooien. Er werd toen ook verteld, dat je prima onderdak zou krijgen in barakken in de buurt van Den Burg, waar gedurende de oorlog soldaten in hadden gezeten. je werd dan per dag betaald en zodoende kon je een aardige zakcent verdienen. De reis heen en terug werd door de Heidemaatschappij betaald.

Na mijn verblijf in Overijssel aan het eind van de oorlog en hetgeen mij goed bevallen was, leek mij dit ook weer een groot avontuur. Het idee, dat je naar een eiland ging in het hoge Noorden was heel bijzonder. Goed herinner ik mij nog de aankomst in Oudeschild was zeer indrukwekkend met allemaal prachtige grote kwallen in het water. De tocht er heen was ruw geweest, maar dat hoorde er bij. De barakken zelf waren toen al niet veel bijzonders. Niet te ver er vandaan waren er bollenvelden en kon je de kerktorens van Den Burg zien. Ook waren er hier en daar in het land bunkers, waar je heen kon lopen voor een "plasje". Niets bijzonders!

Wat wel heel bijzonder was, dat om 12.00 uur wij het "Angeles" hoorden van een van de kerktorens en we gingen dan weer op pad naar huis om lunch te hebben. Toen de 14 dagen voorbij waren ontdekten wij, dat de maaltijden van ons verdiende geld zouden worden afgetrokken. Er bleef toen nog maar de helft over. Er werd toen een protestactie gevoerd, omdat ons dit nooit verteld was. Vanaf twee platte boeren wagens hebben we toen voor hun kantoor gezongen

"En de Heidemaatschappij bedondert U en mij. Van het beloofde geld krijgen wij maar de helft "

To Broug