Krim deel van mijn leven geweest
Geen dag was hetzelfde bij André van der Vliet, sinds 1984 parkbeheerder van De Krim bij De Cocksdorp. Volgende week neemt hij afscheid van het park waar hij lief en leed heeft gedeeld. "Je begon 's morgens altijd anders dan voorgenomen."
Een rondje in de rode terreinwagen van André van der Vliet over het terrein van De Krim blijft niet bepaald onopgemerkt. Met name bij de stacaravans steekt de ene na de andere gast een hand op naar André. En André zwaait trouw terug, het is meestal iemand die hij ook wel kent.
Al sinds 1981 is André één van de vaste en vertrouwde gezichten van het vakantiepark. Hij begon er als onderhouds- en recreatiemedewerker, nadat toenmalige directeur Martin Warnaar hem een baan had aangeboden. De Krim was toen nog de camping van tien hectare groot met de ingang aan de Krimweg. De vakantiehuizen en alle andere voorzieningen, op de kantine na, moesten allemaal nog worden gebouwd.
André en zijn toenmalige partner Hetty keerden terug nadat het seizoen van 1981 was afgelopen, waarna André zich in 1982 bezig ging houden met de uitbreiding van de kampeerplaatsen. Ook kreeg hij het recreatiewerk onder zijn hoede. Hij stond daarmee, samen met toen nog een handvol collega's, aan de basis van de ontwikkeling van De Krim tot het huidige terrein van bijna 75 hectare met ruimte voor vijfduizend gasten.
Trots op aanleg van draadloos internet in 2012 voor het gehele vakantiepark
Maar in de beginjaren was het nog enkel camping. Tijdens het rijden over het oudste deel van De Krim vertelt André hoe hij elke zaterdagavond bij de gasten langs ging om alle tenten op het lichtnet aan te sluiten. "De een had een snoer dat te kort was, bij de ander was het te lang, maar er was altijd wel iets aan de hand." Het betekende veelal improviseren, maar daar kwam André wel uit. De gasten kregen hoe dan ook stroom in hun tent. "Maar daar was je dan soms wel twee uur mee bezig."
Op het moment dat hij op De Krim ging werken, ging hij er ook wonen. Eerst in een paar caravans en later in de eerste dienstwoning op het terrein. Zijn dochter Sarah werd er geboren en hij leerde haar fietsen op de destijds nog veelal kale wegen waarlangs vanaf 1986 de eerste driehonderd vakantiehuizen werden gebouwd. Martin Warnaar was de man achter de realisatie van de huizen, André hield zich vooral bezig met het welzijn van de gasten. Dat waren de leuke momenten, maar soms moest er ook worden bemiddeld als gasten bonje met elkaar kregen. Als symbool van de werkzaamheden hangt er al jaren een ingelijst briefje op zijn kantoor dat "de hond van K762 achter de kat van K774 aan zit" met het verzoek aan André of hij het wil oplossen. Als parkbeheerder was hij ook vaak op pad (overdag en 's nachts) bij calamiteiten of wanneer gasten medische hulp nodig hadden. "Er was hier in ieder geval geen dag hetzelfde. En je begon meestal met andere dingen dan de dingen die je je eigenlijk had voorgenomen."
De milieustraat van de camping komt in het vizier tijdens het rondje over het park. André vertelt met trots hoe de gescheiden afvalinzameling in 2000 in drie dagen tijd bij de gasten was ingevoerd. "Er stonden op verschillende plekken containers van tien kuub waar vervolgens maar 900 kilo afval inging. Dat kon anders. Met dank aan Tatenhove hebben we een perscontainer neergezet en zijn we afval gescheiden gaan inzamelen. Midden in de zomer zijn we overgegaan op de milieustraat en binnen drie dagen bracht iedereen hier het afval. Het scheelde driekwart aan vervoersbewegingen, dertig mille per jaar aan kosten en we kregen minder uitstoot van CO2."
Kamperen werd André met de paplepel ingegeven. Zijn ouders hadden sinds 1952 Dennenrust aan de Grensweg (tegenwoordig Gortersmient) waar hij zeven jaar werkte, voordat hij naar De Krim ging. "Twee dagen voordat ik in militaire dienst zou gaan, kreeg mijn vader een hartinfarct. Er is toen in een mum van tijd geregeld dat ik onmisbaar was, waarna ik bij mijn ouders ben gaan werken." Na zeven jaar werd Dennenrust verkocht, waarna André en Hetty een paar maanden in een camper op reis gingen naar Portugal. Bij terugkomst gingen ze naar De Krim.
De grootschalige ontwikkeling van het vakantiepark begon met de uitbreiding van het kampeerterrein en de verplaatsing van de ingang naar de huidige plek aan de Roggeslootweg. Vastgoedonderneming Newomij was als eigenaar van grote delen van de grond in beeld om huisjes te gaan bouwen. Bij De Krim waren ze echter niet blij met de manier waarop de Newomij wilde werken. De Krim wilde het beheer en de verhuur in eigen hand kunnen houden. In 1985 kwam het tot samenwerking met René Colthof. Onder zijn leiding begon de bouw van de vakantiehuizen. "Die gingen als warme broodjes over de toonbank. Een huis kostte destijds 110.000 tot 130.000 gulden en dat was een goede investering."
In 1985 werd ook het buitenzwembad geopend, gevolgd door het overdekte zwembad in 1990. Beiden hebben inmiddels alweer plaatsgemaakt voor het huidige zwemparadijs dat een paar maanden geleden aan het begin van de zomervakantie werd geopend. "Je ziet dat het park zich blijft ontwikkelen." In 1994 volgde de bouw van 't Paviljoen met theater De Kiekendief en andere centrale voorzieningen. Restaurant en supermarkt waren er toen al een tijdje. De Krim deinsde er niet voor terug voorop te lopen in nieuwe ontwikkelingen. Dat leidde in 1992 tot de betonnen huisjes van Meyert Boon met privé-badkamers voor de campinggasten. "En zo hebben we bijvoorbeeld in 2012 draadloos internet op het gehele park aangelegd. Daar liepen we toen ook mee voorop. Alle huisjes kregen glasvezel en er kwamen masten met antennes. Het heeft veel uren gekost, maar het is gelukt. Jaap Drijver van Kabeltex was een man van het woord. Hij had gezegd dat het goed zou komen en dat is gelukt."
Een groene heuvel komt in beeld. De 'groene long' van De Krim zoals André hem lachend omschrijft. Het is een voormalig stuk duin tussen de huizen dat altijd bewust open en groen is gebleven. "Ik vond het prachtig toen hier de eerste gevlekte orchis verscheen." De tocht voert verder langs de chalets die ruim tien jaar geleden op het park verschenen, waarna de familiehuizen volgen. André zorgde hier onder meer voor de komst van een vijver en werkte mee aan de inrichting van het landschap rond de huizen. "Het is mooi om te zien hoe alles zich ontwikkelt." André werkte ook mee aan de diverse natuurvriendelijke oevers die in 2003 op het park werden aangelegd.
De familiehuizen waren een idee van Iwan Groothuis die in 2003 de directie van Warnaar overnam. André omschrijft Warnaar, aangetreden in 1977, als een pionier die concreet vorm gaf aan de ideeën die de oprichters van De Krim in 1969 voor ogen stonden. De ontwikkeling van een Texels bedrijf dat de Noordkop de kans zou bieden mee te gaan in het toerisme. Groothuis breidde het park uit met onder meer de familiehuizen, de chalets, het Kinderspeelparadijs, een aantal overnames en het nieuwe zwembad. "Hij bracht nieuwe ideeën, maar heeft ook oog gehouden voor het feit dat De Krim een Texels bedrijf is dat graag met andere Texelse bedrijven samenwerkt."
Bij een van de sanitaire gebouwen op de camping vertelt André hoe Warnaar hem ooit vroeg een toiletgebouw te ontwikkelen dat mensen 'leuk' zouden vinden. "Ik ben daarna een week op vakantie geweest om overal in Nederland sanitaire gebouwen te bekijken. Zo ontstond het idee om er vaatwassers neer te zetten. Eerst met muntjes en later gratis en daar werd volop gebruik van gemaakt. Het zijn vaatwassers die slechts twintig liter water op een dag verbruiken. Je stopt je spullen erin en binnen twee minuten is de vaat gedaan."
André verhult niet dat er tijden waren dat hij iets teveel in De Krim kon opgaan. "Ik ben erg blij dat ik tien jaar geleden Angelina Stiehl heb leren kennen. Zij heeft mij geleerd ook weer gewoon van het eiland te genieten." André en Angelina verhuizen binnenkort voor tijdelijk naar Den Burg en gaan daarna met de camper op pad om reizen te maken. "Daarna gaan we op zoek naar een huis in De Cocksdorp." Onder meer Noorwegen staat op het programma om daar samen het noorderlicht te zien.
Terug op kantoor staat André stil bij een ingelijste originele brief van de 27 inwoners van De Cocksdorp die in 1969 De Krim oprichtten. De doelstellingen van weleer zijn zo nog dagelijks zichtbaar. "Achteraf bekeken was dat al een soort crowdfunding om geld bij elkaar te brengen." Ook hier verandert echter de tijd: er is nog één van de 27 oprichters in leven. André wil het voorlopig even rustig aan doen. "Maar ik blijf beschikbaar voor advieswerk. De opgedane kennis wil ik graag met anderen delen."
Jeroen van Hattum
