Vanaf mijn geboorte al jaarlijks op Texel
Wat is uw favoriete plek op Texel?
De eerste vraag is meteen de lastigste omdat er op Texel zoveel mooie plekken zijn. Ik denk dan onder andere aan de Bleekersvallei in de duinen tussen paal 15 en 17. Als klein jongetje heb ik hier eindeloos gespeeld. Op zomeravonden hing er een sterke geur van kamperfoelie. Elke zomer waren we zes weken op vakantie in het boerderijtje van mijn opa 'Duinrust' aan de Randweg. Maar op dit ogenblik is mijn favoriete plek eigenlijk ons geweldig fijne huis dat Anet en ik gevonden hebben in De Waal. Een verborgen paradijsje.
Hoe bent u op Texel terecht gekomen?
Dat is een stukje familiegeschiedenis. Ik kom al mijn hele leven op het eiland. Mijn familie van mijn moeders kant komt van Texel. Mijn moeders grootvader was bakker Kikkert. Hij had een bakkerij in de Weverstraat op nummer 12 in Den Burg (later Ofrein). Haar vader (mijn grootvader) is op zijn 18e van het eiland afgegaan om aan de kweekschool in Maastricht te gaan studeren. Hij is aan de 'overkant' gebleven, getrouwd, heeft kinderen gekregen en was hoofd van de Dreefschool in Heemstede. Maar elke vakantie ging het hele gezin op de fiets naar Texel om te kamperen. Vlak voor de oorlog kocht mijn grootvader 'Duinrust' als vakantiehuis. Ik kwam daar al vanaf dat ik geboren werd. Toen mijn grootouders overleden is het verkocht en kochten mijn ouders in de jaren zeventig een bungalow op de 'Parel'. Vakanties werden steevast op Texel doorgebracht. Bij mijn gezin ging het niet anders. Mijn vrouw Anet komt hier al zolang ze bij mij is en ook onze kinderen komen hier al vanaf hun geboorte. Toen we gingen zoeken buiten Amsterdam was Texel voor ons allemaal de meest logische en enige keuze.
Hier op Texel kunnen we echt ademen
Wat voor werk doet u?
In Amsterdam verzorgde ik 20 jaar lang de catering voor crew en cast van speelfilms en af en toe caterde ik bij mensen thuis voor een feest of bijzonder gelegenheid. Leuk werk, maar veel weg van huis in mijn rollende keuken en op den duur te zwaar. Het roer moest om. Amsterdam werd steeds voller. We zochten naar een plek waar we wonen en werken konden combineren ook om meer thuis te zijn voor onze kinderen Lena en Finn. Mensen voor wie ik werkte vroegen mij regelmatig om kooklessen. Zo ontstond het plan voor een kookstudio. Samen met mijn vrouw Anet heb ik het bedrijf 'Pastorie De Waal' opgezet. We verzorgen catering, kookworkshops en hebben een Bed & Breakfast. Anet is beeldend kunstenaar en heeft twee jaar geleden haar film 'Echo the Now' hier op het eiland opgenomen. Deze is binnenkort te zien in een galerie in Amsterdam.
Wat doet u naast uw werk zoal?
We genieten vooral van de rust en de ruimte van het eiland. We komen van drie- en vierhoog uit Amsterdam. Hier kunnen we echt ademen. Inmiddels hebben we een hond en lopen we elke dag door de prachtige natuur op het eiland.
Hoe ervaart u de mensen op Texel?
De mensen zijn hier open en direct. Het is gemakkelijk om contact te maken. Het valt overigens wel op dat een groot deel van de bewoners oorspronkelijk niet van het eiland komt, maar hier meestal al lang woont. Voor mij is het bijzonder om te merken dat hoewel ik hier mijn leven lang al kom ik toch altijd een 'toerist' was. Nu we hier wonen komen we veel meer in contact met de mensen op het eiland.
Vroegere herinnering aan Texel?
Dat zijn er vele. We gingen vaak naar het strand en de Slufter, zandkastelen en dammen bouwen. Of op familiebezoek bij tante Truus en tante Mok. Of naar buurman Maas op de Monnikenweg waar nu Van Rijsselberghe zit. De Randweg die eerst een zandweg was met enorme kuilen en later verhard werd. Met slecht weer reden er opeens drommen toeristen langs ons huisje. We hadden daar geen elektriciteit of verwarming. Olielampen, kolenkachels en water uit de pomp met het lekkerste duinwater van de wereld. Klamme bedden in de slaapkamers. Met de olielamp buitenom naar de wc. Onze boomhut in de overhangende elzen boven het weiland, koeien aaien. Veel buitenleven dus.
Wie verdient er een grote pluim op Texel?
Eigenlijk zijn dat er twee: Charlie van Beurden heeft wekenlang bij ons het stucwerk gedaan. Superstrak en netjes. We krijgen er veel complimenten over. Daarnaast heeft hij een groot hart en komt hij af en toe aan met een braadje als hij weer met de kotter is mee geweest. Via hem hebben we een aantal Texelaars leren kennen. De ander is Clementine Biekmann. Een echte hondenliefhebster, opvoeder en opvangster. Toen onze jongste zoon Finn zei dat hij een hondje wilde heeft zij hem onder haar hoede genomen en geleerd hoe je met honden om moet gaan. Sinds kort is het zover en hebben we een nieuw lid in ons gezin: Roxy
Wat zou er op Texel anders mogen?
Als 'nieuwkomer' vind ik het lastig daar al iets over te zeggen. Wat me opvalt is dat er ondanks protest vanuit de gemeenschap, plannen toch uitgevoerd worden. Vooral bij de aanleg van nieuwe natuur vindt dit plaats. Denk aan polder Waalenburg of Ceres. Het zou goed zijn als bewoners en bestuur hierover iets meer op een lijn kunnen komen.
Wat moet er vooral blijven zoals het is?
Het wordt steeds drukker op het eiland. Hoewel leuk voor de portemonnee moeten we zorgen dat het niet ten koste gaat van de rust, ruimte en natuur. Dat is een spannend evenwicht. Laten we kijken of we dat evenwicht kunnen bewaren.
Waarin onderscheidt Texel zich van de overkant?
Tja dat eilandgevoel toch. Dat begint al als je in Den Helder de boot op rijdt. Het tempo van leven is hier net een tandje lager en past volgens mij veel beter bij een mens dan het tempo van de overkant.
Wat doet u over vijf jaar op Texel?
Hopelijk nog hetzelfde als wat ik nu doe. Toekomst vind ik een raar iets. Later als ik groot ben dan….. Maar dan ben je groot en dan merk je dat toekomst relatief is dat het nu veel belangrijker is. Vijf jaar is ver weg.
Wie zou u graag in een volgende 'Eiland Van...' willen zien?
Baukje Draaisma, superjuf op Stella Maris, de school waar Finn zit. Is behalve juf ook goed met dieren en woont op het Maartenhuis. Ben wel nieuwsgierig hoe zij op Texel terecht is gekomen en wat haar perspectief op het eiland is.