Achter de schermen
Wolkers
Het is me altijd bijgebleven: Jan Wolkers die tijdens Nationale Voorleesdag in 2003 te gast was bij groep 8 van de Thijsseschool in Den Burg. Zit je daar samen met Wolkers in een klaslokaal en mag je hem horen voorlezen en vertellen. Maar dat was het niet waardoor deze bijeenkomst me is bijgebleven. Het was vooral het verloop ervan. De beste Jan begon aanvankelijk te vertellen over zijn eerste boek Serpentina's Petticoat en de Venus van Botticelli, een schilderij van een vrouw van wie de lange haren het naakte lichaam 'op bepaalde plaatsen' bedekten om de Paus niet boos te maken. Een zaal vol volwassenen zou het prachtig hebben gevonden om het uit de mond van Wolkers te horen, maar groep 8 was toch een iets ander publiek...
Met de minuut zag je de kinderen glaziger kijken en sommigen begonnen steeds harder in schriftjes te tekenen of andere dingen te doen. Het kwam totaal niet aan. Daar zit je dan in een klaslokaal met één van de grootste schrijvers van Nederland. Gelukkig was daar een meester die ook inzag dat er iets niet helemaal goed ging en hij greep in. Op tactische wijze werd Wolkers onderbroken met de opmerking dat de kinderen ook nog vragen voor hem hadden en dat ze graag wat meer over hem zelf wilden horen.
Wolkers vatte gelukkig de hint. De Venus van Botticelli ging terug aan de muur en Wolkers ging in op vragen van de kinderen hoe oud hij was, wat je moet doen om boeken te schrijven en of er nog meer afleveringen zouden komen van het TV-programma over de natuur in zijn achtertuin. Wolkers liet nu ook Serpentina's Petticoat en zijn strijd met de Paus los en begon de kinderen steeds meer gewoon lekker over zichzelf en het schrijven te vertellen. De potloden gingen neer, de glazige blikken verdwenen en je zag de kinderen oprecht geïnteresseerd kijken en luisteren naar die mijnheer die daar al een tijdje voor de klas zat.
Een kleine ingreep van de meester - op het juiste moment - en het was een wereld van verschil die ochtend in groep 8 op de Thijsseschool. Wolkers en de kinderen kwamen alsnog gewoon met elkaar in contact en Wolkers vertelde uiteindelijk misschien nog wel meer dan hij bij volwassenen zou hebben gedaan.
Jeroen van Hattum