'Belangrijk dat er visite komt'
Mensen 'zitten' niet in het verpleeghuis, maar ze 'wonen' in het verpleeghuis. Activiteitenbegeleidster Jacolien van Kooten van Verpleeghuis Texel merkt het terloops op als de term 'zitten' een keer voorbij komt.
Twee verschillende woorden in een gesprek met medewerkers van het verpleeghuis waarmee meteen duidelijk wordt hoe er tegen de mensen die in het verpleeghuis in Den Burg wonen wordt aangekeken. Mensen die als gevolg van lichamelijke of psychische omstandigheden niet meer zelfstandig kunnen wonen en zorg nodig hebben. En die wordt met liefde gegeven in het verpleeghuis. Komende woensdag al veertig jaar lang sinds het verpleeghuis op 4 oktober 1977 officieel werd geopend.
Dat de zorg onder druk staat, is bekend, ook in het verpleeghuis, maar er wordt met elkaar het beste van gemaakt. Managers die in de loop der jaren kwamen en gingen keken regelmatig met verbazing naar alle inzet van de medewerkers. "Jullie steken er een hoop vrije tijd in", klonk het dan. "Nou ja", zeggen Gerda ten Hoor en Annemieke van der Werve die sinds 1979 en 1987 in het verpleeghuis werken. "In de zorg ben je het wel gewend om soms over je grenzen heen te gaan."
De zorg voor elkaar stond veertig jaar geleden eveneens centraal toen het verpleeghuis werd geopend. Het initiatief kwam bij de stichting Samen één Texel vandaan. De stichting ontstond in 1974 door een samenvoeging van de Bakker Keijserstichting en het Algemeen Weeshuis Texel. De nalatenschappen van mevrouw Annie Bakker-Keijser en mevrouw Neeltje Lap-Garritsen lagen ten grondslag aan de realisatie van het verpleeghuis. Doel was om Texelaars die voor verpleging naar de overkant moesten op Texel de zorg te bieden die ze nodig hadden. Dan zouden zij en hun familie ook bij elkaar in de buurt kunnen blijven.
Volgens fysiotherapeut Bernard Wolf, sinds 1977 bij het verpleeghuis betrokken, waren Texelaars die destijds voor verpleging in Den Koogh in Den Helder zaten, oprecht blij dat ze terug konden naar het eiland. Minder plezierig is dat er momenteel juist weer Texelaars naar de overkant moeten voor zorg, omdat er op Texel toch niet direct plek voor hen is.
Het verpleeghuis begon met 37 zorgbedden. Op het moment bestaat het uit twee afdelingen: De Muy waar 18 mensen met somatische klachten wonen en De Krukel waar 25 mensen met psycho-geriatrische aandoeningen wonen. De waardering is hoog: het verpleeghuis prijkte in het voorjaar met gemiddeld een 8,5 op een schaal van 10 op Zorgkaart Nederland.
Volgens de medewerkers is het voor de bewoners van belang dat zij geregeld bezoek krijgen en betrokken blijven bij wat er buiten gebeurt. Van Kooten (sinds 1980 bij het verpleeghuis): "We merken dat de drempel soms hoog is, maar dat hoeft niet. Mensen vinden het fijn als bijvoorbeeld oud-collega's nog eens over de vloer te komen. Als iemand dementerend is, kan het frustrerend zijn dat er van gesprekken niet veel blijft hangen. Maar kom dan gewoon langs om er te zijn. Mensen stellen het zeer op prijs als iemand er gewoon is. Neem desnoods een breiwerk mee en ga lekker zitten breien."
Kenmerkend voor Texel: "Als hier visite komt, komt die vaak niet alleen voor de eigen familie, maar ook voor ander bewoners. Je kent elkaar. De keerzijde is alleen wel dat - wanneer er iemand overlijdt - de familie niet meer komt. Dat kan dan ook vervelend zijn voor de bewoners die achterblijven." Over steun van anderen op het eiland zijn de medewerkers zeer te spreken. "Neem onze tweewekelijkse busreis over het eiland. Geld daarvoor zit niet meer in het budget, maar dankzij steun van anderen kunnen we dat gelukkig nog steeds organiseren." Er zijn ook geregeld optredens in het verpleeghuis en de Olmenhoeve komt eens in de zoveel tijd met een groep kinderen langs bij de bewoners.
Het verpleeghuis houdt komende woensdag van 10.30 tot 12.00 uur en van 14.30 tot 17.00 uur open huis, zodat iedereen aan de Hollewal op de koffie kan komen.