@TXL
In de trein
Het komt regelmatig voor dat ik mijzelf terugvind in de trein van Utrecht naar Den Helder. Deze trein zit meestal stampvol, en wordt naarmate je dichterbij de zee komt steeds leger. Prachtig contrast met Den Helder vind ik altijd wel de boot en de Pontweg na de oude zeedijk. Twee onderdelen van de tocht die ervoor zorgen dat het toch wel mooi thuiskomen is. Treinreizen vind ik echt fijn om te doen, maar afgelopen week overkwam mij iets in de trein wat ik nog leuker vond. Meestal praat ik nauwelijks tegen mijn medereizigers, ze zijn gewoonlijk met hun telefoon bezig, en ik wil meestal zo snel mogelijk aan het werk. Afgelopen week zat er een vrouw naast mij die echt op een plezierige wijze reclame voor zichzelf begon te maken. Ik ben me ervan bewust dat dit enigszins vreemd klinkt, dus laat ik het uitleggen.
Toen ik naast haar kwam zitten, verontschuldigde de vrouw zich al voor haar 'grote' tas (viel enorm mee). De meeste mensen kijken je vooral aan met een blik van 'ik had liever mijn tas neergezet op de plek waar jij nu zit'. Maar deze vrouw beredeneerde dat dus echt anders. Ik klapte mijn laptop open en begon een filmpje te monteren. De vrouw zag dit, en vroeg: 'zou ik je even mogen storen?' Ik deed mijn koptelefoon af, en ze stelde zichzelf voor. Ze gaf me een flyer voor haar filmproject en ze hoopte dat je dan aan haar project zou doneren. Ze had de hele dag op een filmfestival gelopen in de hoop geld bij elkaar te verzamelen voor de film. Het was niet zo dat ze de andere mensen in de trein lastiggevallen had met haar flyers. Omdat ik toch al bezig was met een filmpje, durfde ze me aan te spreken.
Er stond een website op haar flyer, en daar las ik later dat de film over een meisje dat in strijd is met het leven en de dood, en dat ze na haar dood kon kijken naar hoe het leven verder ging. Het idee was voortgekomen uit de dood van haar vader door een hersenbloeding, die ze met deze gedachte (dat hij er toch nog was) probeerde te verwerken. Ik vond het cool van haar dat ze daar zo in haar eentje voor aan het vechten was. Dat soort mensen mogen mij vaker aanspreken in de trein.
Elias Marseille