Ferry Zwanenburg: vertrouwenspersoon die altijd klaar stond
'Burgemeester van Den Hoorn' was de bijnaam van Ferry Zwanenburg die dinsdag op 94-jarige leeftijd overleed. Niet voor niets: jarenlang stond hij klaar voor het dorp waar hij het grootste deel van zijn leven met plezier woonde.
Voorzitter van ZDH, voorzitter van de dorpscommissie, voorzitter van de feestcommissie, lid van de Texelse Sportraad, lid van de kerkenraad en decennialang een drijvende kracht achter de rommeltjesmarkt. Een greep uit de functies die Zwanenburg in de loop der jaren bekleedde. De kerkenraad omschreef Zwanenburg in een interview in deze krant als een van de mooiste functies: hij was zeven jaar diaken en twaalf jaar ouderling. Hij was ook correspondent van de Texelse Courant.
Zwanenburg, geboren in Velzen op 13 november 1922, kwam begin 1944 op Texel terecht, nadat hij door de Duitse bezetter in Mainz aan de Rijn te werk was gesteld. Hij kwam in Den Hoorn waar hij Annie Troost leerde kennen (hij mocht onderduiken in huize Troost). Ze waren liefst 63 jaar met elkaar getrouwd.
Op 3 februari 1947 trad Zwanenburg in dienst bij Bakkers IJzerhandel in Den Burg (Piet Izer) waar hij tot 1986 werkte en uitgroeide tot het gezicht van de zaak. Zwanenburg begon als machinebankwerker en monteur, zat 25 jaar lang als vertegenwoordiger langs de weg en stond de laatste tien jaar in de winkel. Voor veel Texelaars was hij een vertrouwenspersoon bij wie je terecht kon.
Zwanenburg werd in 1988 koninklijk onderscheiden met de zilveren eremedaille in de Orde van Oranje Nassau voor al zijn verdiensten. Hij kreeg ook de Dubbele von Sion en een gouden bondsspeld van de KNVB toen hij na 25 jaar afscheid nam als voorzitter van ZDH. De club benoemde hem als dank tot erevoorzitter.
Nadat hij in 1986 met de VUT was gegaan, bouwde Zwanenburg zijn bestuursfuncties af, maar hij bleef altijd actief voor de rommeltjesmarkt waarmee geld voor het Hoornder kerkje werd opgehaald.
In een interview ter gelegenheid van hun 60-jarig huwelijk zeiden Ferry en Annie Zwanenburg dat ze erg blij waren dat ze in Den Hoorn mochten wonen. Dat was wederzijds. Een paar jaar geleden zag het er naar uit dat het echtpaar naar een aangepaste woning in Den Burg zou moeten verhuizen, maar dat liet Den Hoorn niet gebeuren. In huize Zwanenburg werden op de begane grond een slaapkamer en een badkamer gerealiseerd, zodat de twee daar konden blijven wonen. Zelf hoefden ze niets te doen, het werd allemaal vanuit het dorp voor hen geregeld.