Dat wordt een schone onderbroek
Marco van Sambeek presenteert komende zondag voor de laatste keer de autocross van de MAB. Na twintig jaar is het voor hem een mooi moment om het stokje over te dragen aan een opvolger.
Zijn stem is elk jaar een vertrouwd geluid te midden van alle herrie op de baan van de MAB in Eierland. Tot en met de allerlaatste manche doet hij - staand op de jurytoren langs de baan - steevast vol passie en enthousiasme verslag van de verrichtingen van de crossers. Bekende uitspraken als 'de heilige klei van Eierland' en 'dat wordt vanavond een schone onderbroek' komen bij hem uit de stal.
Zondag staat Marco van Sambeek uit Den Burg voor het laatst achter de microfoon op de jurytoren langs de crossbaan. In 1998 stond hij er voor het eerst, toen nog bovenop de bus van de MAB langs de crossbaan aan de Genteweg. Hij nam het stokje destijds over van Martin Trap. "Ik dacht twintig jaar is een mooie tijd en een mooi moment om het af te sluiten."
Marco, in het dagelijks leven monteur bij Van Sambeek in Oudeschild, zat vroeger als klein jongetje al bij de autocross. Een paar houten plankjes gingen mee op de fiets, zodat hij niet van de dijk zou glijden en vervolgens was het kijken naar alle crosswagens die voorbij kwamen. "Die tekende ik dan na, bijvoorbeeld als Theo Veeger of Frits van der Gracht met een bijzondere wagen op de baan waren."
Als je alles droog opsomt, is het allemaal lang zo leuk niet
Maar was er nog één ding waar hij graag op lette: het commentaar van toenmalig presentator Hans Strick. Thuis werd vervolgens niet alleen getekend, maar werd ook het verslag van de autocross nog eens nagedaan. Met de wens om op een dag een keer echt de presentatie te mogen doen. In 1991 en 1992 deed hij als crosser mee met de autocross, maar dat waren niet bepaald daverende successen. Lachend: 'Daar zul je weinig van terug vinden in de krant."
Het commentaar bleef trekken en ook bij Martin Trap luisterde Marco graag hoe die de autocross presenteerde. En in 1998 kwam daar het moment: Martin kwam langs bij Marco met het verzoek of hij de presentatie wilde overnemen. De twee kenden elkaar als DJ en Martin wist dat hij in Marco een waardig opvolger had.
Een rondje door de pits vóórdat de wedstrijden beginnen, is één van de vaste onderdelen van de presentatie. Een praatje maken met de crossers en de laatste nieuwtjes horen. De laatste jaren gebeurt dat samen met broer Robin van Sambeek die tijdens de cross als verslaggever rondloopt op het middenterrein om de eerste reacties van de autocrossers te horen.
De presentatie zelf is in de loop der jaren makkelijker geworden met dank aan de transponders die onder de auto's hangen om de tijd te registreren. "Vroeger leerde ik van tevoren de nummers van de wagens uit mijn hoofd, zodat ik wist wie wie was en stond ik ook met het boekje met daarin de crossers achter de microfoon. Sinds de transponders er zijn, kan ik op mijn computerscherm zien wat de volgorde van de auto's is. Dat is wel zo prettig."
"Je merkt ook dat alles in de loop der jaren strakker is georganiseerd. Vroeger draaide je tussen de manches nog wel eens een stukje muziek van mijnheer Bakker om de tijd op te vullen, maar dat is de laatste jaren niet zoveel meer. De ene groep auto's verlaat de baan en de volgende groep staat al keurig opgesteld om meteen de baan op te gaan. We zijn daardoor ook meestal om zes uur klaar met de cross."
Frappant is dat Marco de hele middag aan het vertellen is wie wat waar in welke positie ligt, maar vervolgens na afloop het antwoord schuldig moet blijven als iemand hem vraagt wat de uitslag is. "Dan ben ik zoveel aan het woord geweest en heb ik zoveel informatie voorbij zien komen dat ik het gewoon niet meer onthouden heb. En ik moet zeggen dat ik na afloop van de cross 's avonds ook wel even ben uitgeluld."
Wat hij allemaal zegt, verwaait soms in de herrie, maar er wordt geluisterd. "Soms vroeg ik mezelf wel eens af wat er gehoord wordt, maar ik krijg het terug als ik iets verkeerd zeg of verkeerde informatie geef." Verder is het vooral de manier van presenteren. Aanstekelijk en enthousiast. "Het gaat voor een deel om de intonatie. Als je droog opsomt wie er één, twee en drie zijn, is het lang zo leuk niet."
Zijn plek achter de microfoon wordt na zondag overgenomen door Robin. "Dat maakt het voor mij ook makkelijker om te stoppen, want dan weet ik dat de presentatie in goede handen is. Verder zit bij de MAB organisatorisch ook alles goed in elkaar."
Zelf kijkt hij na een middag presenteren altijd tevreden terug als iedereen weer heelhuids van de baan is gekomen. Een mooie buiteling of koprol hoort erbij, maar vervelend wordt het zodra er een ambulance op de baan moet komen. "Als dat allemaal niet gebeurt, ga ik met een goed gevoel naar huis."